[Griekenland] 22, 23, 24 November: Internationale solidariteitsoproep voor de Revolutionary Struggle-zaak

WE STRIJDEN GEWAPEND MET AL ONZE WOEDE

Sociale revolutie is geen geschiedenis, het is het heden en toekomst van de wereld.

Betreffende de oproep voor internationale solidariteit en actie

Als assemblée voor de Revolutionary Struggle-rechtszaak en in voortzetting van solidariteitsacties voor hetzelfde doel, kondigen we een open oproep aan voor een solidariteitscampagne op zowel lokaal als op internationaal niveau op 22, 23 en 24 november 2012.

We hebben besloten om de muur van stilte rond de Revolutionaire Strijd zaak te verbreken, en te tonen dat de kameraden die momenteel aangeklaagd worden niet alleen zijn; dat de RS-zaak ieders zaak is met betrekking tot de essentie van de strijd zelf. Wij roepen daarom kameraden uit de hele wereld op om hun actie bij te dragen en hun eigen boodschap van solidariteit en strijd te sturen.

Ons doel is om het dynamische verzet te op z’n kop te zetten door een revolutionair perspectief. Ons doel is om de strijd voor de omverwerping van al het bestaande uit te breiden, de historische noodzaak en het belang in het heden hiervan zich tonende in de toekomst, alsmede onze feitelijke solidariteit met de kameraden te tonen.

De driedaagse internationale oproep tot solidariteit, contra-informatie en actie voor de RS-zaak maakt deel uit van en zet de sociale klasse oorlog voort gericht op subversie en revolutie. Dit is hoe we de RS-zaak waarnemen en hoe het kan worden opgenomen als historisch geheel.

Achtergrondinformatie over de Revolutionaire Strijd zaak

Op 10 maart 2010 werd de anarchistische kameraad Lambros Foundas vermoord na een gewapende vechtpartij met de politie. Dat waren de dagen dat Griekenland voor het eerst werd onderworpen aan de verstikkende controle van het IMF/ECB/EU-trojka. Dat waren de dagen dat Lambros Foundas, lid van de Revolutionaire Strijd groep, zijn leven verloor in een vuurgevecht met de politie. Dit gebeurde tijdens een voorbereidende actie gericht tegen de politieke en economische elite die de planeet verwoest, plundert en het menselijk leven naar de bodem degradeert.

Na een maand en te midden in een klimaat van terreur-hysterie deed de politie in april 2010 preventieve aanhoudingen om de Revolutionary Struggle-groep te ontmantelen. Ook werden de anarchisten Kostas Gournas, Nikos Maziotis en Pola Roupa – die politieke verantwoordelijkheid namen voor hun participatie in de organisatie – gearresteerd.

Tegelijkertijd werden anarchisten Vaggelis Stathopoulos, Christoforos Kortesis en Sarantos Nikitopoulos gevangen genomen en naar de gevangenis gestuurd. De laatste drie ontkennen elke betrokkenheid bij de organisatie sinds hun arrestatie en verklaarden dat hun vervolging oorzaak vindt in hun jarenlange betrokkenheid bij subversieve projecten, hun politieke aansluiting bij de anarchistische/anti-autoritaire ruimte, en hun kameraadschappelijke relaties.

Kostas Katsenos is ook belast met de deelname aan de groep en sinds de periode van deze opsluitingen was er tevens een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd.

Het systeem wilde een beslissende slag toe brengen aan de organisatie; achtten de Revolutionary Struggle-groep als een bedreiging: daarom breidde zij hun offensief uit door uitvoering van de eerder genoemde arrestaties om zo een breder deel van de subversieve beweging te verpletteren.

Na zes maanden, en in het kader van de uitbreiding van dit repressieve offensief, werden tientallen kameraden uit het anarchistische/anti-autoritaire milieu opgeroepen om te getuigen en ondergingen, samen met vrienden en familieleden van de zes gevangen anarchisten, ondervragingen.

De wraakzucht van repressiemechanismen werd nog maar eens bewezen toen de Staat zo ver ging dat ze Marie Beraha – echtgenoot van Kostas Gournas – beschuldigden van deelname in de groep. Deze vervolging is een puur wraakzuchtige daad tegen Kostas Gournas in een poging om zijn strijdvaardige houding te beteugelen.

Op 5 oktober 2011 ging het proces van start in de speciale rechtbank, in een gesloten kamer, van de Koridallos gevangenis zonder enige publiciteit. Terwijl de massamedia altijd leek te popelen om het repressieve offensief en staatspropaganda te helpen, zwijgen ze tegenwoordig – in een provocerende wijze en onder een politiek mandaat – over alles wat met de gerechtelijke procedure van de RS-zaak te maken heeft.

Aan de ene kant is het regime bezig met een proces tegen zijn politieke tegenstanders en wil het berichten van strijd verstikken en haar betekenis vervormen. Aan de andere kant hebben de drie kameraden, die de politieke verantwoordelijkheid voor hun deelname aan de organisatie namen, haar acties en politieke plan verdedigd. Op hetzelfde moment, door hun statements in de rechtbank, hebben alle verdachten de zaak veranderd in een hard verwijt naar politiek-economische systeem van verscheurdheid en uitbuiting, waarbij de aard van de wetten en specifieke behandelingen die worden toegepast tegen degenen die de kracht hebben om weerstand te bieden werden blootgelegd.

Benadrukt moet worden dat geen van de verdachte kameraden momenteel gevangen zitten. Vaggelis Stathopoulos, Sarantos Nikitopoulos en Chistoforos Kortesis werden na 12 maanden voorhechtenis weer vrijgelaten. Kostas Katsenos gaf zichzelf aan bij de autoriteiten bij het begin van het proces en werd zes maanden gevangen gehouden voordat hij werd vrijgelaten. Revolutionary Struggle-leden Kostas Gournas, Nikos Maziotis en Pola Roupa werden vrijgelaten uit de gevangenis na 18 maanden toen de maximale duur van de voorlopige hechtenis was verstreken.

Nikos Maziotis en Pola Roupa zijn vandaag de dag op vrije voeten en nemen niet langer meer deel aan de gerechtelijke procedures.

Terwijl we dit schrijven is het proces in het stadium van afname van de getuigenissen van de verdediging. Alle getuigen ter verdediging van Revolutionary Struggle-leden K. Gournas, N. Maziotis en P. Roupa hebben hun verklaringen gegeven in de rechtbank. In het bijzonder hebben kameraden uit Griekenland en het buitenland het belang van de Revolutionary Struggle-groep in politieke en historische termen onderschreven en de gewapende strijd en andere revolutionaire ondernemingen verdedigd. In de komende dagen zal de rechtbank getuigverklaringen voor de verdediging van V. Stathopoulos, K. Katsenos, S. Nikitopoulos, Ch. Kortesis en M. Beraha horen. Zij ontkennen hun deelname aan de organisatie, maar tonen toch het belang van de strijd en de noodzaak om verzet te bieden.

Er wordt geschat dat tijdens de dagen van deze internationale oproep – eind november – de verdachten in het proces waarschijnlijk hun verklaringen naar buiten brengen. De boodschappen van solidariteit en verzet van kameraden van over de hele wereld worden als zeer belangrijk beschouwd. Kameraden die op hun eigen manier kunnen tonen dat de verdachte kameraden niet alleen zijn en dat de strijd voor de omverwerping van deze wereld altijd tijdloos zal zijn.

De RS zaak gezien vanuit de sociale, economische en politieke situatie in Griekenland

Om alle aspecten en de betekenis van de RS-zaak te begrijpen, moeten we de specifieke historische, sociale en politieke context in overweging nemen, waarin de Staat wordt afgeschermd door vervolgingen, arrestaties, opsluitingen, bijzondere wetgeving en speciale rechtbanken.

De RS-zaak vindt plaats op een moment dat het regime zichzelf in een structurele crisis bevindt en democratische façades ingestort zijn. De felheid waarmee het hedendaagse regime ons leven beheerst heeft weinig te benijden kijkend naar dictaturen van het verleden. De brute uitbuiting en de uitgebreide controle over ons leven worden voorgesteld als de enige uitweg uit de crisis. Dit laat natuurlijk het systeem dat de crisis gemaakt, opgelegd en uitgebreid heeft over alle terreinen van het persoonlijke en maatschappelijke leven, ongedeerd.

Daarom vereist het regime van vandaag de politieke uitroeiing en politieke uitsluiting van hen die er tegen vechten en voor de omverwerping ervan werken. Het doel van revolutionaire perspectief en omverwerping van het regime wordt objectief relevant in deze tijd van schuldencrisis in Griekenland. Het systeem probeert de dynamiek en pluriformiteit van de strijd te stoppen en de mond te snoeren. Het concept van solidariteit wordt aangevallen en onderworpen aan proeven.

Een paar woorden over de internationale setting

Afgezien van de bijzondere kenmerken van Griekenland in een periode van crisis, zou het een vergissing zijn om de RS-zaak te beschouwen als een omstandigheid die geïsoleerd is van de internationale setting. De crisis komt niet uit het niets; het ligt in het hart van het mondiale kapitalistische systeem, op de wijze van bestuur en economische uitbuiting opgedrongen door de heersers van deze wereld. We weten heel goed dat deze wereld nooit in vrijheid gegeven is aan degenen die zich dynamisch verzetten tegen deze plannen; dat de strijd voor menselijke en sociale bevrijding altijd al een ruwe weg is; dat de relaties tussen strijders onderling grote waarde hebben en een belangrijk onderdeel van de strijd zijn. Laat strijders over de hele wereld weten dat ze niet alleen zijn. Laat de heersers weten dat noodwetten, speciale rechtbanken en opsluiting regimes niet de essentie van de strijd zelf kunnen stoppen.

Tegen bijzondere wetten, speciale rechtbanken en bijzondere voorwaarden van detentie

Solidariteit met degenen die terecht te staan in de Revolutionaire Strijd zaak

Solidariteit met strijders over de hele wereld en allen die worden vervolgd voor hun subversieve acties.

Wij vergeten noch vergeven
Eeuwige eer aan anarchistische kameraad Lambros Foundas,
lid van Revolutionary Struggle

Assemblée voor de RS zaak
Contact: RScase [at] espiv [dot] net

Anti-terroristische “operatie durf”: Arrestaties en huiszoekingen in Italië

Op 13 juni 2012, om vier uur ‘s ochtends, vielen de agenten van de Groep Speciale Operaties (Raggruppamento Operativo Speciale, ROS) ongeveer veertig huizen binnen, om de zogenaamde “operatie durf” (operazione ardire) uit te voeren, een crackdown tegen mensen in de anarchistische beweging, in opdracht van Manuela Comodi, de openbare aanklager van Perugia. Volgens de media van het regime werden er in totaal 10 arrestatiebevelen uitgevaardigd – acht in Italië, één naar Duitsland, en één naar Zwitserland – terwijl 24 verdachten onder gerechtelijk onderzoek geplaatst zijn. De Italiaanse bourgeois media aarzelde niet om de gearresteerden in verband te brengen met de ‘anarchistische insurrectionistische FAI/FRI’.

De acht kameraden, die in Pisa, Rome, Perugia, Genua, en Terni zijn gearresteerd en in voorlopige hechtenis zijn geplaatst, zijn Stefano Gabriele Fosco, Elisa Di Bernardo, Alessandro Settepani, Sergio Maria Stefani, Katia Di Stefano, Giuseppe Lo Turco, Paola Francesca Iozzi en Giulia Marziale.

De voorzorgsmaatregelen in Duitsland en Zwitserland zijn uitgevaardigd tegen twee anarchisten die reeds een aantal jaren geleden zijn ontvoerd door de Staat, namelijk Gabriel Pombo Da Silva en Marco Camenisch.

Bij de namen van de onderzochte verdachten zijn ook een aantal gevangen kameraden die worden vervolgd voor de Conspiracy Cells of Fire zaak in Griekenland.

Informa-Azione zal proberen de adressen van de Italiaanse gevangenissen te publiceren waar de acht arrestanten in opgesloten zijn, en nodigt iedereen die relevante informatie heeft uit om contact met hen op te nemen.

Bovendien, volgens de onafhankelijke Radio Azione, is het mogelijk dat ook er huiszoekingen plaats hebben gevonden tegen drie kameraden in Napels.

Onder de huizen waar de invallen plaatsvonden – waar de politie officieel op zoek was naar explosieve materialen en digitale en uitgeprinte documenten – was de woning van een editor van Informa-azione; naast andere items werden de computers van de editor die nodig zijn om de website te updaten in beslag genomen door de smeris. De huizen van de kameraden van Culmine (die nu gearresteerd zijn) en Parole Armate (een van hen is gearresteerd, de ander staat onder onderzoek) zijn ook binnengevallen.

Een aantal updates over de “operatie durf”

Informa-azione ontvangt en brengt en over:

13 juni: In de context van de operatie “durf”, die resulteerde in arrestatiebevelen tegen tien kameraden vanochtend, willen we de invallen melden in de huizen van drie kameraden in Napels en één in Spigno Saturnia (Latina). De ROS agenten hebben beslag gelegd op computers, harde schijven, usb drives, mobiele telefoons, brochures, maandelijkse publicaties, pamfletten, en brieven aan/van gevangenen. Ook zijn er twee huiszoekingen uitgevoerd bij twee kameraden in de Lecce provincie, waar brieven en één computer in beslag zijn genomen. In Rome is de woning van een kameraad doorzocht door de smeris, die beslag heeft gelegd op verschillende digitale en geprinte materialen.

14 juni: Door het eerste nieuws dat ons bereikte, weten we nu dat Sergio Maria Stefani vastgehouden wordt in de Regina Coeli gevangenis (Rome) en dat Katia Di Stefano vastzit in Rebibbia (Rome), en dat deze twee de verdedigings advocaat niet kunnen zien voor het verhoor, dat zal plaatsvinden op vrijdag (15/6).

Alessandro Settepani zit vast in de Perugia gevangenis, en zijn ontmoeting met de verdedigings advocaat is bevestigd.

Paola Francesca Iozzi zit ook in de Perugia gevangenis, en Giulia Marziale wordt vastgehouden in de gevangenis van Teramo.

Allen zitten in isolatie en kunnen geen correspondentie ontvangen.

Nieuwe update (14/6): In de gevangenis van Perugia, zijn Alessandro en Paola reeds verhoord, hebben hun advocaten gezien, en kunnen nu brieven ontvangen. Dit is hun huidige adres: Alessandro Settepani & Paola Francesca Iozzi, casa circondariale Capanne, via Pievaiola 252, 06132 Perugia, Italia/Italy.

Sergio en Katia, opgesloten in de gevangenissen Regina Coeli en Rebibbia, zullen morgen (15/6) verhoord worden, wanneer zij een verdedigings advocaat zullen zien; ondertussen kunnen zij geen correspondentie ontvangen. Ook Giulia, opgesloten in Teramo, is nog steeds niet verhoord.

Ze zitten allen op de isolatie afdeling. Meer nieuws zal volgen, wanneer er iets bekend is.

Meer updates over de “operatie durf”; berichten over  politie invallen; alle gevangenis adressen Continue reading Anti-terroristische “operatie durf”: Arrestaties en huiszoekingen in Italië

Uruguay: Anarchistische kameraad in de gevangenis voor confrontaties met stakingsbrekers op de eerste mei

Sinds de 9ste mei zit David Lamarthée in de gevangenis in Uruguay. Hij wordt ervan beschuldigd de taxi van een chauffeur (stakingsbreker) te hebben aangevallen op de laatste één mei betoging in Montevideo. Een gevangenisstraf tussen de 3 maanden en drie jaren hangt hem boven het hoofd. David is zelf arbeider bij het taxibedrijf, anarchist, actief in verschillende collectieven en eveneens lid van de anarchistisch geïnspireerde vakbond SUATT.

Ondertussen is er een solidaire asamblea gevormd om te agiteren voor de vrijheid van David. Hierin zitten zowel autonome anarchisten en anti-autoritairen als syndicalisten in. Over heel Montevideo worden ondertussen pamfletten en affiches verdeeld, in volkse wijken zijn muurschilderingen verschenen en enkele dagen geleden liepen honderden mensen mee in een betoging voor de vrijheid van David. Momenteel is het belangrijk dat er concrete ondersteuning komt voor David. Binnenkort wordt in Gent een benefiet georganiseerd. Andere bijdragen zijn meer dan welkom. Ook is er opgeroepen tot solidariteit en er wordt gevraagd onderstaande informatie te verspreiden.

Vrijheid voor David!

In de vroege ochtend van de 9ste mei, werden twee kameraden aangehouden, één van hen op zijn werk, de andere bij hem thuis. Ze werden overgebracht naar het Departement Speciale Operaties en naar de rechtbank, om verklaringen af te leggen. Eén van hen werd vrijgelaten, terwijl David werd opgesloten en beschuldigd van de aanval op een taxi die rondreed op de eerste mei. De strafmaat zou tussen de drie maanden en drie jaren gevangenis liggen. Volgens de rechter zou de uitspraak volgen binnen de tien dagen. De aanklacht luidt “privaat geweld en materiële beschadiging aan voertuigen”.

Maar wat de staat bestraft is niet enkel de actie zelf; niet enkel de aanval op de klikspanen van de bazen wordt hier veroordeeld. Wat bestraft wordt is het niet rustig en zwijgzaam blijven, de weigering het hoofd buigen of de andere kant opkijken, het niet passief blijven in deze wereld van uitbuiting.

Tegelijkertijd fungeert het als een lesje voor iedereen die weigert de levensvoorwaarden die de machtigen en de uitbuiters ons hebben opgelegd te aanvaarden. Het fungeert als een lesje voor ons, die pretenderen te breken met deze manier van leven. Wat ze willen is angst creëren.

David is een anarchistische kameraad die al meer dan 15 jaar tussen ons strijdt, vanaf het oude anarcho-punk verzet in zijn tienerjaren, tot de gelederen van het Sindicato Unico del Automovil con Taximetros y Telefonistas (SUATT, Enig Syndicaat voor Taxi en Telefoon) en verschillende anarchistische collectieven.

Het SUATT, vroeger SUA, was het syndicaal bastion van de directe actie die de oude Federación Obrera Regional Uruguaya (anarchosyndicalistische vakbond, nvdv) in de twintigste eeuw gedurende decennia voorstond. Vandaag is het één van de meest strijdbare vakbonden van het land, die moet opboksen tegen de arrogantie van maffieuze patroons en een constante politionele intimidatie.

We vragen een maximale verspreiding van deze informatie, net zoals uitingen van solidariteit die passend geacht worden.

Hierbij nog de tekst van een pamflet dat momenteel circuleert in de straten van Montevideo:

Opnieuw gevangenen omwille van strijd!

Onze kameraad en vriend David Lamarte in een nieuwe gevangene van de staat omwille van strijd tegen deze samenleving. De rechter had het over “beschadiging van eigendom”, de pers en Oscar Dourado, voorzitter van de patroons van de taxi, ondernemer, miljonair en stuk krapuul, vieren de beschuldiging van deze “onaangepaste” die het feest van de arbeider verpestte.

David wordt beschuldigd van de aanval op een taxi -niet op de chauffeur- de eerste mei, tijdens een optocht van arbeiders voor de klassenstrijd. De eerste mei is een stakingsdag. Dat de regeringen er een feestdag van hebben gemaakt is hun zaak. Voor de werkers is het een stakingsdag, en stakingen moeten gerespecteerd worden.

De achturige werkdag, de ziekteverzekering, alle verworvenheden van de arbeiders en de samenleving in het algemeen, zijn er niet dankzij de zegeringen maar door de strijd van de arbeiders.

De acht uren, de betere levensomstandigheden, werden veroverd door de rails van de oude trams van Montevideo op te breken en door de stakingen met gewelddadige piketten tegen stakingsbrekers te verdedigen.

Wie werkt op de eerste mei is geen arbeider, maar een stakingsbreker. Wat deed een stakingsbreker in de buurt van een arbeidersbetoging op de meest emblematische dag van de arbeidersklasse? Dit is een provocatie, bewust of niet.

De gevangenissen puilen uit van de armen. Terwijl de meerderheid van de folteraars (uit de dictatuur, nvdv) whisky drinken met de Peiranos (politieke en economische elite, nvdv). Gaan we eraan wennen dat de gevangenissen zich vullen met sociale strijders zoals in de jaren van de dictatuur?

Vandaag zit David, kameraad en militant van de taxi, in de gevangenis, staat de regering aan de kant van de patroons y de stakingsbrekers. Aan welke kant sta jij?

Geen gevangenen meer!
Vrijheid voor David!

 + Bedenkingen bij het gevangenschap van David, arbeider bij de taxi Continue reading Uruguay: Anarchistische kameraad in de gevangenis voor confrontaties met stakingsbrekers op de eerste mei

Denemarken: Rechtszaak tegen gevangen anarchisten Kopenhagen

9 mei is in Kopenhagen een rechtszaak begonnen tegen vijf anarchisten wegens een veelvoud aan aanvallen tegen staat en kapitaal. Ze worden aangeklaagd onder de terrorisme wet die in 2002 in Denemarken werd aangenomen. De beklaagden staan lange gevangenisstraffen te wachten, mede wegens een brandaanslag op een politieacademie. Hier een korte tekst en een chronologie van de aanvallen waar ze voor aangeklaagd zijn.

Op 20 april 2012 liet de Deense minister van justitie M. Boedskov (een sociaal-democraat) de terrorisme aanklacht tegen de vijf jonge mannen toe. Vier van hen werden op 20 april 2011 met 30 liter benzine en een fakkel in de omgeving van de politieacademie in Bronby, een buitenwijk van Kopenhagen, gearresteerd. De vijfde werd in mei 2011 opgepakt.
De vijf hebben toegegeven dat ze van plan waren om de politieacademie af te branden maar verwerpen dat het een daad van terrorisme zou zijn.

De staat en het OM argumenteren dat zij door de brandaanslagen op de bont bedrijven, ambassades enzovoort, probeerden de politieke, sociale en financiële funderingen van Denemarken te destabiliseren en daarom zouden ze wegens terrorisme moeten worden aangeklaagd. Ondanks het feit dat er voor brandaanslagen levenslang geëist kan worden, wordt de terrorismewet toegepast, zo wordt het de aangeklaagden moeilijker gemaakt om hun verdediging voor te bereiden, omdat ze onder post en bezoek controle staan. Eveneens betekent dit dat de staat ze voor een jaar in voorarrest kan houden zonder ze aan te klagen…

De eerste dag van het proces vond op 9 mei 2012 plaats.

De gevangenen zitten in de bajes Vridsløselille.

De aanvallen waarvoor ze aangeklaagd zijn:

17 april 2010: twee molotov cocktails worden op Kopenhagen Fur gegooid

14 mei 2010: brandbare vloeistof wordt bij een politieacademie aangestoken, een aantal smeris voertuigen gaan in de fik, in Brondoester

20 september 2010: brandbare vloeistof wordt bij het bedrijf Pelsbox (een bont bedrijf) aangestoken

27 oktober 2010: vier met benzine gevulde plastic voorwerpen worden bij Voedingsmiddelenconcern Nestle door de ramen gegooid en aangestoken, in Kopenhagen

10 november 2010: molotovs worden door de ruiten van Saga Furs in Vedbaek gegooid

8 december 2010 met benzine gevulde plastic voorwerpen worden op het centrum van de geheime dienst van de smeris in Søborg, Kopenhagen gegooid

15 december 2010: ramen worden ingegooid bij een bank in Odense, de politie zegt dat het het plan was om de bank in brand te steken…

11 januari 2011: meerdere voertuigen staan in de fik bij de datacentrale van de politie in Hvidovre, Kopenhagen

14 januari 2011: de politie zegt dat er het plan was om nog een bank in het centrum van Kopenhagen in brand te zetten, om onbekende redenen mislukt dit!!

6 april 2011: de deur van de Griekse ambassade wordt met brandbare vloeistof in brand gezet

26 april 2011: vier van de vijf worden gearresteerd bij de politieacademie met benzine en fakkels bij zich…

Je kunt ze schrijven via e-mail op solidaritetshilsner [at] gmail [dot] com, dan wordt het uitgeprint en aan hun gegeven. De post wordt gecontroleerd net zoals het bezoek. Dus houd in gedachten dat alles wat je schrijft door de politie gelezen wordt. Alle vijf gevangenen zijn vloeiend in zowel Deens als Engels.

Daarnaast zijn alle uitingen van solidariteit welkom.

bronnen: abc berlin, this is our job

Lyon, Frankrijk: Spoorweg sabotage in solidariteit met de NO TAV strijd

Op donderdag 1 Maart, om circa 13:30, hebben ongeveer dertig gemaskerde kameraden de entree van de ‘Technicentre’ in Croix-Barret straat in Lyon bestormd. De Technicentre is een onderhoudsfaciliteit van de SNCF, de Nationale Corporatie van de Franse Spoorwegen die ook de hoge snelheidstrein (TGV) exploiteert. Het gebouw heeft een directe doorgang tot de spoor rails (waar ze bijvoorbeeld de treinen binnenrijden die gerepareerd moeten worden). De kameraden renden het spoor op tussen tussen de Jean-Macé en Perrache treinstations, waar zij de bovenleidingen met zand gevulde zakken en verzwaarde ballen aanvielen, waarna ze weer verdwenen. Ze hielden ook een spandoek omhoog met de tekst ‘NO TGV Lyon–Turin’.

Mede door deze directe actie werd de aankomst van de ministers Pécresse en Wauquiez in de stad vertraagd omdat de treinen ongeveer een uur te laat kwamen en meer storingen in het trein verkeer volgden.

Een ander solidariteits spandoek voor de NO TAV strijd in Val di Susa waarop ‘Luca zal leven, de strijd zal leven’ stond werd aan een brug van de SNCF gehangen op de snelweg naar Wenen.

Bielefeld, Duitsland: Solidariteit met de opstand in Griekenland

http://www.youtube.com/watch?v=4BrrggBwbIE

Bielefeld, Germoney, 17 februari 2012

Onze harten kloppen voor vrijheid. Wanneer we naar Griekenland kijken, waar duizenden mensen elke keer nog intenser in opstand komen tegen de staat, kapitaal, bezuinigingen, uitbuiting en onderdrukking en hun woede laten zien, kloppen onze harten nog sneller. In solidariteit met degenen in opstand, willen wij deelnemen en de opstand hier, in het nagenoeg gepacificeerde territorium van het kapitalisme, verspreiden.

Wij staan vol passie voor een vrije en solidaire wereld waarin iedereen zijn/haar eigen leven bepaalt en geld geen rol speelt als het om (basis)behoeften gaat.

In diepe ontkenning van het heersende systeem van geld, privileges en autoriteit, hebben we onze woede geuit tegen de ruiten van een ?Commerz? bank en een geldautomaat in de stad Bielefeld in de nacht van 17 Februari.

Anarchistische groep

Asunción, Paraguay: Confrontaties in Viñas Cue

Het is soms moeilijk te begrijpen hoe zovelen zich kunnen voegen in een wereld als deze. Elke dag worden we allemaal geconfronteerd met ongelooflijke onrechtvaardigheden, en toch heerst de sociale vrede. De mens is een vreemd beestje, en, toegegeven, zijn aanpassingscapaciteit kent nauwelijks grenzen.

Maar toch. Af en toe, hoewel de hele context nadelig lijkt, gebeurt er net het omgekeerde: een kortsluiting in de democratische pacificatiemachine. Het zijn de momenten waarop bepaalde mensen, soms alleen, soms met duizenden tegelijk, besluiten de weg van de rebellie te bewandelen. Deze mooie verrassingen geven ons kracht om ook zelf door te gaan.

De voorbije zesde December stond de ontruiming van een stedelijk terrein in Viñas Cue, Asunción, op de agenda van de politie. Enkele dagen eerder had een groep van 400 personen deze plaats bezet om er huisjes op te bouwen. Met 600 waren de troepen van Carlos Filizzola (minister van binnenlandse zaken van de linkse coalitie Frente Guasu): 90 van de oproeppolitie, 35 te paard, 450 gewone flikken, een paar juridische assistenten en twee waterkanonnen.

Blijkbaar zagen de bezetters het anders en deelden zij de visie van de staat niet… In plaats van toe te geven aan de politiële intimidatie en met hangende schouders te vertrekken, besloten ze terug te vechten. Er volgden 5 uren van intense confrontaties tussen de repressieve krachten en honderden gemaskerde bezetters van alle leeftijden en geslachten. Stokken tegen matrakken, stenen tegen rubberkogels, molotovs tegen de politie.

Uiteindelijk kon het terrein worden ontruimd, maar in de wijk gingen de rellen verder. Buurtbewoners beschreven na afloop hoe de politie traangasgranaten in huizen smeet en iedereen die bewoog sloeg.

De repressie heeft vele facetten: na het politiegeweld, begonnen de pers en het rechtsapparaat aan hun smerige werk. 27 personen werden aangehouden en aangeklaagd voor bezetting en verzet. Vele anderen worden nog gezocht.

Solidariteit met de rebellen van Viñas Cue!
Onmiddelijke vrijheid voor de 27!

7 minderjarige arrestanten werden snel vrijgelaten, de overige 20 werden na enkele dagen in het commissariaat verplaatst naar de twee gevangenissen van Asunción. Na enkele acties van buurtbewoners en familia werden ze een week later vrijgelaten. Meer info volgt.

Sin Permiso n°4

Athene, 12/11: Manifestatie naar aanleiding van het 10 jarig bestaan van Indymedia Athene

Manifestatie en toespraken naar aanleiding van het 10-jarig bestaan van Athene IMC (november 2001-november 2011). Presentatie van zijn geschiedenis en discussie over de huidige en toekomstige werking onder de staat van wijdverspreide onderdrukking.

Zaterdag 12 november 2011 om 18.00 in de Polytechnische School
(Patission en Stournari straten, Exarchia) in Athene

Het verzet wordt geïntensiveerd en georganiseerd om een betere wereld te creëren... Lees, informeer jezelf, neem deel aan... 10 jaar zelf-georganiseerde anti-commerciele contra-informatie: athens.indymedia.org

Indymedia :: Athens

Vrijheid, NU! door Thomas Meyer-Falk

Wanneer je vecht tegen de staat, wanneer je vecht voor vrijheid en een betere wereld, dan is er altijd een kans dat je wordt opgesloten. En ik ben al 15 jaar lang, onder zeer slechte omstandigheden opgesloten. In deze 15 jaar heb ik 10 jaar, vanwege veiligheidsredenen, in isolatie doorgebracht. Ik ben in 1996 gearresteerd en sinds 2007 ben ik pas toegelaten tot de gewone gevangenispopulatie.

In oktober 1996 ben ik gearresteerd na een bankoverval waarbij ik geld probeerde te vergaren voor verschillende, legale en illegale linkse projecten. Ik werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 11,5 jaar met preventieve detentie. Preventieve detentie (Sicherungsverwahrung) is een Duitse wet uit 1933 en deze wet stamt uit de nazi-tijd. Het is een wet die de overheid in staat stelt geeft om mij levenslang op te kunnen sluiten of totdat ik, in hun ogen, geen gevaar meer kan zijn voor de publieke veiligheid.

Maar ik heb altijd teruggevochten toen ze mij, meer dan 10 jaar in een isoleercel wierpen. Ik weiger dan ook om mee te werken met de autoriteiten en ik accepteer geen gedwongen werkzaamheden in detentie. Om deze redenen vond een gerechtshof in 2009 het niet nodig om mij vrij te laten.

In 2013 heb ik mijn straf erop zitten en dan zal ik naar een andere extra beveiligde gevangenis overgebracht worden om mijn preventieve detentie uit te zitten. Deze preventieve detentie zou eigenlijk in 2008 in gaan maar ik heb, de afgelopen 10 jaar, meerdere veroordelingen gekregen wegens het uitschelden en het oneerbiedig bejegenen van rechters, politici en gevangenispersoneel. Dit heeft mij, en dit is echt geen grap, 5,5 jaar celstraf opgeleverd.

Tijdens de overval is er niemand gedood of gewond geraakt. Wel zijn er trauma’s opgelopen door het gijzelen van bankpersoneel. Hier moeten we onze ogen niet voor sluiten, maar het is wel meer dan 15 jaar geleden gebeurd. Ik weet niet hoelang de staat mij in zijn kooien wil houden maar ik weiger pertinent om met hen mee te werken. Niet met het gevangenispersoneel, niet met de rechtbanken, niet met de psychologen die ze op me af sturen, met niemand die mij van staatswege benaderd.

Ik denk dat de kans dat het gerechtshof mij, binnen nu en vijf jaar, vrijlaat erg klein is. Maar als mensen van buiten de gevangenis de ministerpresident van het gerechtshof laat zien dat er een sterke beweging is en steun aan mijn situatie, dan heb ik misschien een kleine kans om wel vrijgelaten te worden.

Ik zou het erg op prijs stellen als jullie het gerechtshof willen schrijven en hen dringend willen verzoeken om mij vrij te laten…

Ministerpräsident
Herr Kretschmann
Staatsministerium
Richard Wagner Str.15
D 70184 Stuttgart
Duitsland / Deutschland

Fax: +49-711-2153-340, Telefoon: +49-711-21530
E-mail: poststelle@stm.bwl.de

Strijdbare groet,
Thomas Meyer-Falk
C/O JVA-Zelle 3113
Schönbornstrasse 32
D 76646 Bruchsal
Duitsland / Deutschland

bronnen: ABC Brighton, Freedom for Thomas (de | en), ABC Berlin

Gabriel Pombo da Silva (Duitsland): Een bijdrage voor de kameraden van Conspiracy of Cells of Fire/Informal Anarchist Federation

Beste broeders en zusters,

Aan Michalis en Christos (die uitbundig “mijn” cel binnenstormden en de ISOLATIE waarin ik de laatste 7 jaar heb geleefd vernietigden), hun broeders en zusters en alle andere kameraden die de eerste generatie van de revolutionaire organisatie CCF/IAF vormen.

Mijn ogen en mijn hart zijn altijd dichtbij jullie in Griekenland geweest. Ik herinner me de daad van Nikos Maziotis en zijn houding voor het gerecht. Dat heeft ons zo ontroerd dat een aantal kameraden uiteindelijk hebben besloten om een bom pakket naar de Griekse ambassade in Madrid te sturen.

Diezelfde kameraden van mij zijn in September 2003 gearresteerd en de klap kwam op het slechtste moment denkbaar. Het had niet erger gekund. Destijds was ik regelmatig met “verlof” van de gevangenis. Ongeacht al het gedoe rondom mijn gerechtelijke / gevangenis situatie had ik de destijds maximale toegestane 20 jaar al uitgezeten. En van die 20, 14 jaar in eenzame opsluiting en FIES (Ficheros Internos de Especial Seguimiento, Spaanse isolatie afdelingen). Ik hoef jullie niet te vertellen wat het voor mij betekent om zoveel goede kameraden te verliezen die, vermoeid van het decennia lang doorstaan van allerlei systematische martelingen, hebben besloten er zelf een eind aan te maken.

De arrestatie van mijn kameraden in Barcelona heeft me gechoqueerd. Ik had bij hen kunnen zijn!

De “dood” van Paco Ortiz, het aan de macht komen van de neo-franquistische volkspartij, al deze dingen gingen door mijn hoofd totdat ik besloot om mijn vlucht te realiseren.

Mijn vlucht begon met een voet voor de ander te zetten. De eerste stap was om wat ruimte achter mij te creëren. Nadat ik dat had gedaan stak ik de Pyreneeën over, bestemming onbekend.

Eenmaal onderweg kwam ik in contact met wat oude kameraden. Ik kreeg het voor elkaar om een perfect identiteitsbewijs aan te schaffen (waarmee ik zelfs in staat was om een bankrekening te openen, een woning te huren, etc.), en ik nam wat tijd om na te denken, nieuwe kameraden te ontmoeten en dingen te bespreken. Vanaf dat moment ging ik schuil onder de naam Michele Cataldi, Italiaans burger.

Ik had besloten om één van de in Barcelona gearresteerde compas uit de gevangenis te breken, en voor die opgave had ik betrouwbare en ervaren kameraden nodig.

Geluk was aan mijn zijde toen enkele compas van het Iberische schiereiland belden om me te vertellen dat ze iemand zouden sturen. Ik dacht dat het zeker om een “anarchistische” kameraad zou gaan, desalniettemin zag ik Josepi verschijnen (ook hij was ontsnapt tijdens een “verlof”), en hij wist absoluut niks over anarchie of theorie. Hoe dan ook, ik was bijna gelukkiger met een “crimineel” aan mijn zijde dan een “anarchist”. Aan het eind van de dag was het mijn streven en doel om een compa uit de gevangenis te breken en ik had iemand aan mijn zijde nodig die het instituut van de gevangenis met absolute intensiteit haatte, net zoals ik. Josepi met zijn (in totaal) 23 jaar gevangenis achter zich was een ideale kandidaat. Daarbij kwam dat (net zoals de mijne), zijn “specialiteit” het beroven van banken was, wat uiteraard onmisbaar is. Continue reading Gabriel Pombo da Silva (Duitsland): Een bijdrage voor de kameraden van Conspiracy of Cells of Fire/Informal Anarchist Federation

Leden van de ‘Revolutionaire Strijd’ zullen op dinsdag 11 oktober worden vrijgelaten onder beperkte voorwaarden

Na een beslissing van de Athense Raad van Justitie zullen op dinsdag 11 oktober de kameraden Nikos Maziotis, Pola Roupa en Kostas Gournas worden vrijgelaten uit de Koridallos gevangenis. Alle drie de leden van de ‘Revolutionaire Strijd’ hebben dan de grens van de voorlopige hechtenis bereikt. Tot 18 maanden mogen ze in voorlopige hechtenis gehouden worden.

De voorwaarden die werden gesteld tijdens het bevel van vrijlating houdt in dat ze zich om de vijf dagen moeten melden bij een lokaal politiebureau en de regio Attica niet mogen verlaten. Deze beslissing werd aangekondigd als definitief en onherroepelijk.

Het proces tegen de organisatie Revolutionaire Strijd zal doorgaan op maandag 24 oktober.

VRIJHEID VOOR ALLE REVOLUTIONAIREN!
SOLIDARITEIT IS ONS WAPEN!

Verenigd Koninkrijk: Solidariteitsactie uit Bristol voor de Griekse anarchisten van de ‘Revolutionaire Strijd’

Gisteravond (woensdag 5 oktober) hebben we ingebroken bij een terrein van de politie ten zuiden van de rivier. Onder de dekking van de duisternis hebben we een politieauto in de brand gestoken. We zijn niet lang genoeg gebleven om te zien of het in vlammen op ging… dus we kunnen alleen maar hopen.

We deden dit om een paar redenen. Als eerste, als blijk van onze woede en afschuw voor de politie. Woede omdat we hoorden dat ze vorige week tijdens een demonstratie in Amsterdam vele vrienden en kameraden hebben aangevallen.

Woensdag markeerde ook het begin van het proces tegen de groep van de ‘Revolutionaire Strijd‘ in Griekenland. Met deze solidariteitsactie sturen wij jullie onze oprechte groeten. Jullie zijn een inspiratie voor velen. Blijf sterk en trots.

Het spreekt voor zich dat dit we dit net zo veel om deze redenen doen, dan voor ons eigen plezier. Met geen gevoelens van verplichting hebben we genoten van elk moment. Van de organisatie tot aan de uitvoering. En natuurlijk is dit niet een verheerlijking van de buitenlandse strijd. Want we hebben een waslijst van persoonlijke/regionale redenen om weerstand te bieden. Van invallen en ontruimingen tot gevangen genomen rebellen.

Deze actie werd gedaan in de geest van wat bekend is geworden als de LEGENDE VAN DE AVOND POST VERNIELER.*

[* Verwijzing naar een actie waarbij de ramen van kantoren van een rechtse krant in Bristol werden ingegooid. Door gevonden DNA bewijs ging de politie op zoek naar een verdachte en dit resulteerde uiteindelijk met een inval van een lokaal kraakpand. De politie heeft de man die ze zochten niet gevonden, maar maakte er een politiek onderzoek van en namen computers, telefoons en papieren in beslag. De krant, die natuurlijk hun journalisten aanwezig hadden bij de inval, probeerde net als elke andere krant in het land een belangrijke rol spelen in de lokale repressieve activiteiten van de politie. Ze hebben allemaal de moord op Mark Duggan door de politie gerechtvaagdigd, de dagelijkse brutaliteit en walgelijke gedrag van de politie verontschuldigd, foto’s van verdachten geplaatst, en haat en wraak verspreidt. De krant, die bekend staat als de ‘Evening Post’ is een zeer typische dagelijkse krant dat eigendom is van Northcliffe Media (voorheen Northcliffe Newspapers Group), een van de grote uitgevers van regionale dagbladen in het Verenigd Koninkrijk en Centraal-en Oost-Europa en eigendom van de Daily Mail and General Trust. In het Verenigd Koninkrijk opereert het vanuit meer dan 30 uitgeverijen en heeft ook dagelijks 18 titels.]

bron: 325.nostate.net