Tag Archives: arrestaties

De doos van Pandora en de naaidoos van het Spaanse antiterrorisme

(San Francisco, VS)

De doos van Pandora en de naaidoos van het Spaanse antiterrorisme*

De ochtend van dinsdag 16 december heeft ons verrast met een golf aan huiszoekingen en arrestaties.. Heeft ons verrast? We gaan niet liegen. Laten we opnieuw beginnen. De ochtend van dinsdag 16 december heeft ons NIET verrast. De autonome Catalaanse politie, de Mossos d’Esquadra, en de Guardia Civil en rechterlijke machten van de Audiencia Nacional** bestormden meer dan tien woningen en een aantal anarchistische ruimtes in Barcelona, Sabadell, Manresa en Madrid, met huiszoekingen, arrestaties, inbeslagname van propaganda- en informatiemateriaal, om bovendien van de gelegenheid gebruik te maken om ook, met het volledige Mobiele Eenheid team van de Mossos d’Esquadra, Kasa de la Muntanya binnen te dringen en te plunderen, een gekraakte plek die al 25 jaar bestaat.

Volgens de media, die zoals altijd haar rol als politiewoordvoerder aan het bewijzen is, is het doel van deze arrestaties het ontwrichten van “een criminele organisatie met terroristische doelen en een gewelddadig anarchistisch karakter”. Alhoewel het nogal makkelijk lijkt om een afgezaagde uitdrukking nogmaals te herhalen, gaan we het toch doen: de enige criminele organisatie die mensen terroriseert met haar gewelddadig karakter is de Staat en haar tentakels: de media, het juridische apparaat, haar repressieve korpsen en haar politici, tot welk spectrum ze dan ook behoren.

Waarom heeft het repressieve optreden ons niet verrast? Omdat we haar verwachtten.

Het gaat er niet om voor orakels te spelen of iets dergelijks, maar om tussen te regels te kunnen lezen, en soms op een letterlijke manier, de gebeurtenissen. Zoals het vorig jaar gebeurde met de arrestatie van andere kameraden, sinds lange tijd zijn ze bezig om golven zoals die van dinsdag te orkestreren tegen libertaire en antiautoritaire milieus, en hoewel de verschillende razzia’s niet zo groot waren laten ze wel een vooruitzicht van soortgelijke situaties zien.

Operatie “op z’n Italiaans”

Sinds een paar decennia maakt het anarchistische milieu in buurland Italië om de zoveel tijd, en in de laatste jaren met steeds meer regelmatigheid, macro-operaties mee die lijken op die van dinsdag. Niet alleen door het formaat van de spontane razzia’s en huiszoekingen in verschillende huizen, ook door het gebruik van namen die makkelijk te onthouden zijn en met een zekere zwarte humor bedacht, zoals in deze operatie, Pandora genoemd omdat deze zaak, zoals de media haar rechterlijke bronnen napraat, “een doos was die zich, door de vele momenten van schrik die we ervan gekregen hebben, niet liet openen”. Met “vele momenten van schrik” refereren ze aan diverse acties die de afgelopen jaren plaatsvonden over het gehele territorium van de Spaanse Staat. Om terug te komen op de Italiaanse operaties, men hoeft zich maar een aantal namen die de afgelopen jaren de revue passeerden te herinneren, zoals Operatie Thor, wiens naam zinspeelt op de beschuldiging van een serie van aanvallen met hamers op geldautomaten en andere kantoren; Operatie Ixodidae, die refereert aan de technische naam van de familie van teken, zoals de fascisten de communisten en anarchisten noemden; en anderen zoals Ardire, Cervantes, Nottetempo, et cetera.

Behalve de procedure en de namenlijst is een factor die ons veel doet denken aan het buurland de rol van de media, die ons ook geholpen heeft te zien wat er komen ging. Sinds ongeveer drie jaar of misschien zelfs iets langer, is de Spaanse media een campagne begonnen om het terrein zo voor te bereiden, dat operaties zoals deze niet alleen mogelijk zijn maar ook voorspelbaar. Het brandmerken van milieus, en zelfs soms ruimtes of personen met naam en toenaam, collectieven, et cetera, het construeren van een vrij bizarre karikatuur van een interne vijand, is inderdaad sinds decennia gebruikelijk, alhoewel het de afgelopen jaren om een bijzonder specifiek karakter ging; de “gewelddadige anarchist”, de “insurrectionalist”, de “tegen-het-systeem [antisistema] die infiltreert in sociale bewegingen”, et cetera.

Het Chileense fiasco

Het jaar 2010 was een glorieus jaar voor de Chileense Staat. Naast het feit dat de zakenman en vierde rijkste persoon van het land, Sebastián Piñera, tot president gekozen werd, orkestreerde het een politie-, media- en juridische operatie tegen het antiautoritaire milieu met als resultaat meer dan een dozijn huiszoekingen en arrestaties, bekend als Operatie Salamandra en in de volksmond “Caso bombas”, omdat ze gebaseerd was op het onderzoek naar een serie aanslagen met explosieven die plaatsvond in de jaren ervoor, en middels de politiebeeldvorming de creatie van een hiërarchische macrostructuur van een verondersteld netwerk dat verantwoordelijk was voor al deze ontploffingen: een circus dat niet alleen de reputatie van de Staat verzwakte, afgezien van het feit dat het haar belachelijk maakte, maar dat ook de lompheid van de onderzoeksprocedure aan het licht bracht, zoals de vervalsing van bewijzen, chantage of onder druk zetten om informanten of “berouwvollen” te verkrijgen, het toeval, et cetera. Het proces eindigde met de vrijspraak van alle aangeklaagden en een wraaklust van de Chileense Staat tegenover het milieu en de personen die in de gaten gehouden werden.

Een jaar na het einde van de “Caso bombas” klucht werken de Spaanse en Chileense ministeries, rechters en smerissen gezamenlijk aan een nieuwe zaak, ditmaal aan deze kant van de oceaan. Mónica Caballero en Francisco Solar, allebei ex-verdachten in de “Caso bombas” zaak, worden opgepakt in Barcelona, waar ze op dat moment wonen, samen met drie andere personen die later buiten de zaak gelaten worden, op verdenking van plaatsing van een explosief bij de Basílica del Pilar del Zaragoza, het plannen van een soortgelijke actie en het behoren tot een veronderstelde terroristische organisatie. Deze kameraden bevinden zich op dit moment in voorlopige hechtenis in afwachting van een rechtszaak waarvan we niet weten wanneer die zal plaatsvinden, en ook weten we niet of hun proces zal veranderen door deze nieuwe repressieve golf.

De situatie is min of meer bekend bij iedereen en als we van een ding zeker zijn is dat de recente arrestaties dienen om vorm te geven aan een zaak die op zichzelf geen stand zou houden.

Toeval?

Een paar uur voor de arrestaties van dinsdag liet de Spaanse overheid via haar media weten dat de “ministeries van Binnenlandse Zaken van Spanje en Chili een nieuwe fase van versterkte samenwerking openen in de strijd tegen het anarchistische terrorisme”. Afgelopen maandag 15 december ontmoette de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken, Jorge Fernández Díaz, in Chili de vicepresident alsook Chileense minister van Binnenlandse Zaken Rodrigo Peñailillo in het La Moneda paleis, de regeringszetel in Santiago de Chile. “In de strijd tegen het terrorisme, zal Chili in Spanje een solide bondgenoot vinden”, schiep de Spanjaard op, terwijl hij gedecoreerd werd met het Grootkruis in de Orde van Verdienste van Chili, “de grootste onderscheiding van het land in de civiele verdienste” aldus de media, een trofee die de Chileense Staat in dit geval gaf voor het politiewerk en als beloning voor de arrestaties van de kameraden Mónica en Francisco vorig jaar.

Behalve lof en beloningen, verkocht de zakenman Fernández een beetje van het zijne: politiële en juridische training, verschillend repressief materiaal, et cetera.

En wat er komen gaat…

Wat is de volgende repressieve stap? Wij weten het niet. Op dit moment is er weinig bekend over hoe het gaat met onze kameraden, waarvan ze precies beschuldigd worden, aan welke repressieve middelen ze onderworpen worden, of ze in voorlopige hechtenis zitten of niet, et cetera.

Wat zeker is is dat deze operatie geen opzichzelfstaand feit is, maar een schakel meer in een ketting. Een repressieve ketting die op momenten wreed is en op andere subtiel, waarin sinds de nieuwe wetten (men hoeft maar aan de recente Mordaza wet te denken***) verschillende dingen opgenomen zijn; de jacht op mensen zonder papieren door middel van steeds grotere racistische razzia’s, de politiewreedheid, tot aan het streven de miserie te beheren en de repressie te administreren, wat, alles welbeschouwd, is wat de Staat doet, met een pseudo-links (met Podemos**** in gedachten) dat steeds meer en duidelijker een parodie van zichzelf wordt. Ontruimingen, afranselingen, fascisme, juridische en strafrechtelijke verharding van elke soort, nationalistische en sociaaldemocratische luchtspiegelingen, is wat het heden ons zal brengen. Er hoeft niet op iets ergers gewacht te worden, het ergste is nooit weggegaan.

Het scala aan mogelijkheden van het Spaanse antiterrorisme is een naaidoos waarin alles past. Ze bevindt zich daar, in het zicht, om ons eraan te herinneren dat strijden terrorisme is voor de Staat. Ze functioneert als een vogelverschrikker. Laten we ons bang maken?

De Staat en haar dienaren zeggen de doos van Pandora geopend te hebben. In de Griekse mythologie is Pandora het equivalent van de Bijbelse Eva. Met de karakteristieke misogynie van beide mythologieën, opent Pandora haar doos op dezelfde manier als Eva haar appel eet, en bevrijdt al het kwaad dat zich daar bevindt.

Wij zijn in staat om onze eigen vertelling te creëren en hun klotemythologie te laten voor wat het is. Onze geschiedenis is anders. De “doos” die deze repressieve operatie geopend heeft spoort ons aan te handelen, op onze hoede te zijn, oplettend te zijn wat betreft de volgende stappen van hun kant. Het doet ons steeds opnieuw eraan denken welke de wereld is die we willen, en wat de afstand ervan is tot deze wereld. Ze brengt ons ertoe de urgentie van het handelen te zien, van het vooruit gaan.

De opgesloten kameraden maken deel uit van verschillende projecten, ruimtes, collectieven, et cetera, en het is bijzonder belangrijk dat deze niet in verval raken, dat de ruïne (in iedere zin) waartoe dit soort situaties leiden geen onmacht en een gevoel van verlamming doet ontstaan.

We zeggen altijd dat “de beste solidariteit doorgaan met de strijd is”. Goed, maar wat betekent dit in de praktijk? Ook herhalen we in koor dat “wanneer je aan een van ons komt, je aan ons allemaal komt”. Dit is duidelijk geworden uit de reacties en protesten die plaatsvonden op verschillende plekken, net zoals de onvoorwaardelijke warmte van de kameraden die buiten zijn.

Van één ding kunnen we zeker zijn, en dat is dat de opgesloten kameraden deze warmte kunnen voelen, die door de tralies en het isolement heengaat, omdat het dezelfde warmte is die zij op andere momenten ook wisten te geven.

Barcelona, 18 december 2014.

Meer informatie: solidaridadylucha@riseup.net

* “Cajón de sastre” is een naaidoos en betekent tegelijkertijd “warboel”.
** “Audiencia Nacional” is een centrale rechtbank in Spanje, die belast is met de vervolging van zware misdaden, vooral met terrorisme.
*** De “Burgerlijke Veiligheidswet”, de zogenaamde “Ley Mordaza” (“Knevelwet”) werd op 29 november 2013 door Fernández Díaz ingevoerd, en houdt verschillende beperkingen van de vrijheid van vereniging en uitbreiding van politiebevoegdheden in.
**** Podemos is een politieke burgerrechtenpartij die zich uit de Occupy beweging ontwikkelde, en meedeed aan de Spaanse verkiezingen, en een “wedergeboorte van de democratie” nastreeft.

Zonder ophouden – Over de recente repressieve slagen tegen anarchisten en antiautoritairen op het Belgisch grondgebied

Zonder ophouden

Over de recente repressieve slagen tegen anarchisten en antiautoritairen op het Belgisch grondgebied

De feiten in het kort

Sinds verschillende jaren volgden de verschillende momenten waarop druk werd uitgeoefend tegen anarchisten en antiautoritairen op het Belgisch grondgebied elkaar op; De huiszoekingen die plaatsvonden in september 2013 in drie woningen in Brussel, Gent en Leuven zijn er de laatste aflevering van. Eind mei werden drie andere woonsten en de anarchistische bibliotheek Acrata reeds doorzocht. Deze initiatieven van de onderzoeksrechter Isabelle Panou situeren zich in het kader van een onderzoek naar “terroristische organisatie, bendevorming en opzettelijke brandstichtingen“. Dat onderzoek werd geopend in 2008. Maar de repressiekrachten hebben zich niet beperkt tot die huiszoekingen. Meermaals hebben ze geprobeerd om verklikkers te recruteren om de activiteiten van anarchisten en antiautoritairen te bespionneren. Ze hebben hun toevlucht genomen tot “uitzonderlijke opsporingsmethodes”, ze verborgen bijvoorbeeld camerabewaking in het appartement van twee Brusselse anarchisten. Ze voeren eveneens surveillances uit, stellen rapporten op over de “anarchistische dreiging”, organiseren administratieve pesterijen om het dagelijkse leven van de kameraden te bemoeilijken, ze geven informatie door over individuen aan politiediensten van andere landen, sturen oproepingen tot ondervragingen rond, publiceren laster in de pers enzovoort. Meerdere kameraden hebben ook korte verblijven van enkele weken achter de tralies gekend. Kortom, als je al die feiten in een breder kader plaatst, valt makkelijk te begrijpen dat de repressie via verschillende wegen probeert om gedachten en daden die deze wereld van autoriteit willen vernietigen af te remmen of te verlammen. Dat brengt ons er evenwel niet toe om te spreken over een zwaar repressief klimaat zoals je dat in andere landen kan zien. Laten we daar maar duidelijk over zijn: dat is zeker het geval niet. Daarenboven is er niets verbazingwekkends of bijzonder aan het feit dat de ordetroepen er slechte bedoelingen op nahouden tegenover de vijanden van de autoriteit.

Het onderzoek gaat klaarblijkelijk over strijden, agitatie en initiatieven, van grotere of kleinere intensiteit: de strijd tegen de gevangenis en de solidariteit met de opstanden binnen; de strijd tegen de bouw van een nieuw gesloten centrum in Steenokkerzeel en tegen de deportatiemachine; de initiatieven en aanvallen tegen de aders van de gevangenis-stad (bouw van het Gewestelijke Expresnet, GEN, rond Brussel en het openbaar vervoer in het algemeen); de agitatie tegen de deurwaarders, tegen de NAVO en haar aanwezigheid in Brussel, tegen de Europese instellingen en de eurocraten; of nog de strijd tegen de bouw van een maxi-gevangenis in Brussel…

Waar staan we?

We kunnen onze hersenen pijnigen om de repressieve manoeuvres van de staat te analyseren, maar het interesseert ons meer om onze aandacht te blijven richten op wat we denken, wat we willen en wat we denken te doen om deze wereld van koopwaar en macht te bekritiseren, om het in vraag stellen en de weigering aan te moedigen, om de revolte tegen alles wat ons onderdrukt te verspreiden. In de loop van de voorbije jaren hebben strijden het licht gezien, ook al werden die vaak gevoerd in niet noodzakelijk erg gunstige omstandigheden en waren ze omringd door de malaise van de berusting. Corrosieve ideeën werden verspreid, bediscussiëerd en gedeeld, de parcours van strijd en revolte liggen bezaaid met honderden acties, aanvallen en sabotages – van alle vormen, maar altijd vijandig tegenover de macht. Medeplichtigheden werden gesmeed, solidariteit geuit, affiniteiten uitgediept en af en toe hebben we het beton van de onderdrukking en de onderwerping zien barsten.

Het spreekt voor zich dat de uitdieping en aanscherping van de anarchistische ideeën in deze streken niet aan de aandacht van de waakhonden ontsnapt is. De kritieken op de kwantitatieve fixatie en op het fetisjisme van de formele organisatie, de weigering van alle bemiddeling en politieke vertegenwoordiging hebben bijgedragen tot het onstaan van informele, affinitaire en autonome ruimtes waar ideeën hand in hand proberen te gaan met praktijk en offensief. Zo begonnen kameraden, elkeen, hun weg te banen om het gevecht aan te knopen met de overheersing, strijdende tegen de politiekerslogica, weigerend om zich te laten verlammen door het afwachten en hun hersenen en handen bewapenend om te vernietigen wat gewoonweg onaanvaardbaar is. Het is de harstochtelijke en individuele liefdesverhouding tussen idee en wil, tussen verlangen en kritiek die her ertoe aanspoort om te handelen en de structuren en mensen van de overheersing te raken op het moment en op de manier die hen juist en gepast lijkt, terwijl ze tegelijkertijd sabotage en aanval naar voren schuiven als middelen die binnen het bereik van allen liggen die willen vechten voor vrijheid. Soms hebben die kameraden op straat of in gedeelde revoltes andere rebellen ontmoet, andere weigeraars die op hun manier vechten tegen wat hen onderdrukt. Als de macht van iets bang is, dan zal het zonder twijfel de mogelijkheid van een alsmaar bredere besmetting van ideeën en praktijken zijn, van een wederzijdse herkenning tussen rebellen en opstandelingen, van de ontmoeting tussen verschillende rebellieën (in de gevangenissen, in de wijken, in de werkkampen, in de gesloten centra, in de onderwijskampen, in de recreatiekampen,…) die af en toe nog de nachtmerrie verstoren van een leven dat gesleten wordt met werken, consumeren, ondergaan en slapen. Continue reading Zonder ophouden – Over de recente repressieve slagen tegen anarchisten en antiautoritairen op het Belgisch grondgebied

Repressie in Montevideo

Op 14 augustus 2013 braken rellen uit tijdens een betoging in Montevideo. De betoging wordt elk jaar georganiseerd om de in ’68 door de politie vermoorde student Liber Arce te herdenken. Er werden symbolen van staat, kapitaal en religie aangevallen (bankautomaat, banken, regeringsgebouwen, een kerk, luxewinkels, restaurants…). Na afloop werden twee anarchistische kameraden aangehouden door flikken. De kameraden werden in beschuldiging gesteld maar wel vrijgelaten.

Op 24 augustus werden op weg naar een andere herdenkingsbetoging (aan hospital El Filtro, waar in ’94 een dode viel na botsingen tussen de flikken en betogers die probeerden te verhinderen dat vermeende ETA-leden naar Spanje zouden worden gedeporteerd) 12 anarchisten gearresteerd door de inlichtingendiensten, het departement speciale operaties en interpol.

De kameraden werden afgevoerd naar een commissariaat, waar ze werden gefotografeerd, ondervraagd over de betoging van de 14de en over hun deelname aan anarchistische groepen. Dit alles ging gepaard met slagen, beledigingen, dreigen met marteling en verkrachting. Eén kameraad werd bedreigd met een pistool. Niemand werd voorgeleid en dezelfde avond werd iedereen vrijgelaten zonder beschuldigingen.

Op 29 augustus werd een kameraad die in Uruguay verblijft opgeroepen door de migratiedienst. Daar werd ze opgepakt door de politie.

De inlichtingendiensten zijn hiervoor verantwoordelijk. De dag erna werd een andere kameraad voor haar huis in een politieauto geduwd en naar een commissariaat overgebracht. Beide kameraden werden ondervraagd over hun deelname aan de anarchistische beweging. Ze werden allebei zonder beschuldigingen vrijgelaten op 30 augustus.

Ondertussen verschenen enkele teksten over deze repressieve slagen. Op vele plaatsen in Montevideo werden pamfletten uitgedeeld en er was een betoging gepland. In Buenos Aires (Argentinië) kregen de ferrymaatschappij die op Montevideo vaart en de ambassade van Uruguay nachtelijk bezoek van solidairen.

Hieronder vertalingen van twee teksten vanop de blog van de krant anarquia (periodicoanarquia). De eerste verscheen in een agitatieblad en gaat in op de gebeurtenissen van de 14de, de tweede tekst gaat in op de repressie.

Vrijheid tot in het overdrevene

“Dat onze woorden hand in hand mogen gaan met wat we doen, en dat de anderen mogen beginnen hier rekening mee te houden…”

Als het de bank is die mij en mijn familie in de schulden houdt, als zij het geld bewaakt dat ze noodzakelijk maakt om te leven en het dan weghoudt van zij die er het minst van hebben, waarom zou ik er dan respect voor moeten hebben en haar niet aanvallen? Is een gevel dan meer waard dan het aantonen hoe schadelijk het geld is?

Als het de kerk is die leeft van het bedrog, als zij verantwoordelijk is voor het gedurende eeuwen  (en nog steeds) gehoorzaam houden van duizenden personen aan hun autoriteiten en het opleggen van een moraal op maat van de machtigen, waarom zou ik daar dan niet tegen schreeuwen, waarom zou ik haar ruiten niet breken? Zijn ruiten dan meer waard dan de vrijheid van personen?

Als het al die muren overal zijn, van die overheidsgebouwen, van die commissariaten, van die kantoren die de stomste illusies verkopen, die ons bombarderen met aanbiedingen, waarom zou ik dan niet mogen antwoorden, waarom zou ik ze dan niet beschilderen, zeggen hoe ze bedriegen, ons kloten, gevangen zetten? Waarom zou ik tenslotte niet aanvallen, definitief antwoorden op wat mij aanvalt, waarom zou ik me niet verdedigen? Continue reading Repressie in Montevideo

België: Operatie As

Brussel — Op 22 mei 2013 vielen tientallen flikken van de antiterroristische sectie van de federale politie 3 woningen binnen van anarchistische en anti-autoritaire kameraden, net zoals in de anarchistische bibliotheek Acrata werd de inval opgevolgd door een huiszoeking. Alle aanwezige personen (11) werden aangehouden en meegenomen naar de kantoren van de federale politie.

De beschuldigingen zijn: lidmaatschap van een terroristische organisatie, criminele vereniging en brandstichting. De operatie kreeg de naam “As” (Opération Cendres) en wordt gevoerd door onderzoeksrechter Isabelle Panou, jammerlijk bekend voor haar lange carrière in dienst van de staat.

De flikken namen vele documenten, persoonlijke zaken, computers en alles dat ruikt naar informatica (gsm’s), agitatiemateriaal etc. in beslag. Tijdens de verhoren, waarin iedereen weigerde mee te werken, bleek het onderzoek gevoerd te worden naar strijden, revoltes en activiteiten tussen 2008 en vandaag, meer bepaald tegen de gevangenissen, de bouw van het nieuwe gesloten centrum in Steenokkerzeel, het openbare vervoer (MIVB), de Europese instellingen en de eurocraten, de bouw van een RER (Gewestelijk Expressnet Brussel), de NATO, de uitwijzingsmachine, gerechtsdeurwaarders en de bouw van een maxi-gevangenis in Brussel. Ook geviseerd worden publicaties als Hors-Service (Buiten Dienst) en meer algemeen alle geschriften, affiches etc. verdeeld door anarchisten en anti-autoritairen.

Rond 13u wordt iedereen vrijgelaten zonder voor de onderzoeksrechter te moeten verschijnen.

Ten aanzien van deze beschuldigingen van terrorisme en hun hele arsenaal aan intimidaties en treiterijen is er natuurlijk geen sprake van de ideeën en praktijken op te geven die gericht zijn op de vernietiging van elke autoriteit, noch onszelf de vreugde te ontzeggen die deze strijd met zich meebrengt.

Laten we de strijd voortzetten, voor de vrijheid en tegen deze doodse wereld van onderdrukking en uitbuiting.

Niets is ten einde, alles gaat door
Laten we aanvallen wat ons onderdrukt

Brussel, 23 mei 2013

Athene: Korte updates over Villa Amalias en de acht gearresteerde krakers

Flyer gevonden in het dorp Livadia: ‘Solidariteit met Villa Amalias’

• Tweede communique van kameraden van het kraakpand Villa Amalias: hier in het engels

• Korte reportage van een spontane solidariteits-demo gisteravond (20.12) in het centrum van Athene. Deze vond plaats vlak na de anarchistische bijeenkomst in de faculteit van Economie en Bedrijfskunde (ASOEE) aan de Universiteit van Athene: hier in het engels

• “Vroeg in de ochtend (21.12) brak de politie de deur van Villa Amalias aan de Heyden straat open zonder de aanwezigheid van een van de inzittenden. Dit betekent dat de politie binnen kwam stormen in het huis zonder een bevel en nog steeds lokaalvredebreuk aan het plegen zijn. Wij waarschuwen de autoriteiten dat eventuele schade of werkzaamheden in de bezette ruimte onmiddellijk zal worden beantwoord. Laten we er ook herinneren dat niemand het recht heeft om in het gebouw te zijn in onze afwezigheid.” —Villa Amalias

• De arrestanten worden nog steeds gevangen gehouden. Vandaag, 21-12-2012 zijn ze een voorlopige procedure ondergaan. De acht kameraden kwamen rond 13:45 aan in het gerechtsgebouw van Athene onder begeleiding van veel politie. Tientallen solidairen hadden zich verzameld bij het Evelpidon gerechtsgebouw en groetten hen met luide spreekkoren en solidariteits-slogans. Voor ongeveer twee uur lang werden de arrestanten verhoord door de publieke aanklager, die voorstelde ze een zware misdaad ten laste te leggen, namelijk het produceren van explosieve materialen. Daarbij wordt ze een aantal overtredingen ten laste gelegd. Zodoende zijn de beschuldigden gedwongen om voor een onderzoeksrechter te verschijnen, die over de aanklacht besluit. Om 16:00 werd duidelijk dat de acht kameraden verzocht hebben om meer tijd om hun verdediging voor te bereiden. De volgende hoorzitting is gepland voor 24-12-2012 (kerstavond). Tot die tijd zullen ze opgesloten blijven in het hoofdbureau van de politie op Alexandras laan.

IS HET ONWETTIGHEID WAT ZE WILLEN?
EEN ZWARTE KERSTMIS IS WAT ZE ZULLEN KRIJGEN!

ONMIDDELLIJKE VRIJLATING VOOR DE VILLA AMALIAS KRAKERS!

Athene: Verklaring van de kameraden van het kraakpand Villa Amalias, 20.12.2012

Handen af van Villa Amalias! Solidariteit met kraakpanden!

Vandaag, 20 december 2012, om 7 uur in de ochtend is de politie Villa Amalias binnengevallen. Het voorwendsel voor deze onderdrukkende vertoning van macht was een ‘anonieme klacht’ bij de politie.

De acht kameraden (6 grieks geboren, 2 buitenlands) die in het pand waren, zijn gearresteerd en meegenomen naar het GADA hoofdbureau van de politie op Alexandras laan, waar ze nog steeds worden vastgehouden.

Kameraden die ter plekke kwamen uit solidariteit met de krakers werden ook opgepakt door repressieve motorpolitie eenheden, terwijl hetzelfde gebeurde met andere kameraden die gepakt werden in het stadhuis van Athene, op Liosion straat, waar ze naartoe waren gegaan om in te grijpen tegen de repressie-burgemeester Giorgos Kaminis. (De laatste zijn na een tijdje vrijgelaten.)

Vanaf het begin van de inval, verzamelden zich tientallen kameraden op straat bij het pand; we blijven op Acharnonstreet tot op heden om op te roepen tot solidariteit.

Burgemeesters en ministers knoop het in je oren: niet eens in jullie wildste dromen kunnen jullie Villa Amalias van ons af nemen.

Handen af van kraakpanden!
Onmiddelijke vrijlating van onze kameraden!

Villa Amalias squat
80, Acharnon, en Heyden str.

Om ongeveer 15:30 was het kraakpand nog niet afgesloten, en de huiszoeking door de politie ging door in het bijzin van een openbare aanklager en een getuige van de kant van de anarchisten. Rond de 200 solidaire mensen hadden zich nog steeds verzameld voor het pand, welke in de afgelopen 22 jaar al vele repressieve aanvallen heeft overleeft.

De Griekse politie hebben de krakers al meerdere keren tijdelijk ontruimd, maar Villa Amalias is altijd geherkraakt. Het moet benadrukt worden dat het gebouw in circa 1860 is gebouwd, en het pand is sinds 1990 alleen maar onderhouden dankzij de autonome actie van de krakers zelf en solidairen. De kameraden van Villa Amalias hebben op meerdere gelegenheden verklaard dat ze zich bewust stellen tegen de uitbuiters, handlangers, pooiers en drugsbazen van eender welke nationaliteit in de binnenstad buurten, constant vechtend tegen het fascistische en racistische geweld, om intercultureel samenleven en zelforganisatie te promoten.

Het oudste anarchistische kraakpand in Athene, Lelas Karagianni 37, heeft opgeroepen tot dringende solidariteit met Villa Amalias, en eisen ook de onmiddellijke vrijheid van de arrestanten van vandaag.

Er wordt aan herinnerd dat een makkelijke toegang naar de solidariteits bijeenkomst is via Acharnonstreet, terwijl anti-rel-eskaders op de loer liggen in de omringende straten. Daarbij is het zo dat alle trein-, metro- en tramwerkers vandaag staken, dit betekend dat alleen de trolleys en bussen rijden.

Vanaf de middag zijn er solidariteitsverklaringen over de inval in Villa Amalias verkondigd door een luid geluidssysteem op Patissionstreet door de kameraden van het Skaramaga kraakpand.

Daarnaast is er sinds ‘s ochtendsvroeg door veel andere anarchistische collectieven, krakers en individuen vanuit heel griekenland onvoorwaardelijke ondersteuning voor Villa Amalias gestuurd. Een aantal van de info-acties tegen de inval die deze avond zullen plaatsvinden rond 17:00-18:00 zijn in Thessaloniki, Veria, Patras en Heraklion (Crete), met zeker weten nog andere steden…

Iedereen de straat op! Villa Amalias zal blijven!

Er is een bijeenkomst uitgeroepen om 20:00 in de Atheense UniversiteitASOEE op Patissionstreet, voor meer updates en solidariteitsacties na de politie invasie in Villa Amalias.

Italië: Twee kameraden gearresteerd en beschuldigd van de aanval op Adinolfi

Na een lange zomer waarin operaties ‘Ardire’, ‘Mangiafuoco’, ‘Ixodidae (Zecca)’ en ‘Thor’ van start zijn gegaan, nemen anarchisten de eerste plaats in van de interne vijand die moet worden gesteriliseerd om gevaarlijke en virulente besmetting van vijandelijkheid en strijd te voorkomen…

Na de kneecaping* van Roberto Adinolfi (de CEO van de Italiaanse nucleaire firma Ansaldo Nucleare) op 7 mei, werd een nieuwe repressieve operatie georganiseerd door het ministerie van Genua. Hierbij werden op 14 september door eenheden van de ROS (Carabinieri special forces) en de Digos (politieke politie) appartementen van tal van kameraden binnen gevallen en twee anarchisten uit Turijn – Alfredo Cospito en Nicola Gai – gearresteerd. Momenteel loopt er een onderzoek tegen een derde kameraad –Anna Beniamino – welke niet gevangen wordt genomen.

De media van het regime spreken van onderzoeken en invallen in Turijn, Cuneo, Pistoia en Bordighera. Volgens mainstream journalisten zijn de onderzoekers in het bezit van beeldmateriaal waarin Alfredo en Nicola te zien zijn bij het station van Genua en ook de bewakingscamera’s gegevens (welke de autoriteiten de voordelen van de biometrie gezichtsherkenning geeft), enz. hebben.

Alfredo, Anna en Nicola hebben informatie over de maanden lange permanente toezicht door middel van afluisterapparatuur en camera’s in hun huizen en het constante volgen en stalken van politie ook openbaar gemaakt.

De rechter van het vooronderzoek valideerde de arrestatie van Alfredo en verwierp dat van Nicola. Nicola zit toch nog steeds in de gevangenis als gevolg van een nieuwe voorlopige hechtenis die werd uitgevaardigd tegen hem.

De twee kameraden werden gevangen gehouden in een gevangenis in Turijn en zijn vervolgens, onder volledige isolatie, overgebracht naar de Sanremo gevangenis. Ze zitten nu gevangen in Alexandrië.

Je kunt ze schrijven en de brieven kunnen gestuurd worden naar:

Nicola Gai
Alfredo Cospito

Carcere San Michele, strada Casale 50/A, IT-15122 Alessandria

Solidariteit met gearresteerden en de onderzochten.
Vrijheid nu voor Nicola en Alfredo!

* het kapotschieten van de knieschijven

Anti-terroristische “operatie durf”: Arrestaties en huiszoekingen in Italië

Op 13 juni 2012, om vier uur ‘s ochtends, vielen de agenten van de Groep Speciale Operaties (Raggruppamento Operativo Speciale, ROS) ongeveer veertig huizen binnen, om de zogenaamde “operatie durf” (operazione ardire) uit te voeren, een crackdown tegen mensen in de anarchistische beweging, in opdracht van Manuela Comodi, de openbare aanklager van Perugia. Volgens de media van het regime werden er in totaal 10 arrestatiebevelen uitgevaardigd – acht in Italië, één naar Duitsland, en één naar Zwitserland – terwijl 24 verdachten onder gerechtelijk onderzoek geplaatst zijn. De Italiaanse bourgeois media aarzelde niet om de gearresteerden in verband te brengen met de ‘anarchistische insurrectionistische FAI/FRI’.

De acht kameraden, die in Pisa, Rome, Perugia, Genua, en Terni zijn gearresteerd en in voorlopige hechtenis zijn geplaatst, zijn Stefano Gabriele Fosco, Elisa Di Bernardo, Alessandro Settepani, Sergio Maria Stefani, Katia Di Stefano, Giuseppe Lo Turco, Paola Francesca Iozzi en Giulia Marziale.

De voorzorgsmaatregelen in Duitsland en Zwitserland zijn uitgevaardigd tegen twee anarchisten die reeds een aantal jaren geleden zijn ontvoerd door de Staat, namelijk Gabriel Pombo Da Silva en Marco Camenisch.

Bij de namen van de onderzochte verdachten zijn ook een aantal gevangen kameraden die worden vervolgd voor de Conspiracy Cells of Fire zaak in Griekenland.

Informa-Azione zal proberen de adressen van de Italiaanse gevangenissen te publiceren waar de acht arrestanten in opgesloten zijn, en nodigt iedereen die relevante informatie heeft uit om contact met hen op te nemen.

Bovendien, volgens de onafhankelijke Radio Azione, is het mogelijk dat ook er huiszoekingen plaats hebben gevonden tegen drie kameraden in Napels.

Onder de huizen waar de invallen plaatsvonden – waar de politie officieel op zoek was naar explosieve materialen en digitale en uitgeprinte documenten – was de woning van een editor van Informa-azione; naast andere items werden de computers van de editor die nodig zijn om de website te updaten in beslag genomen door de smeris. De huizen van de kameraden van Culmine (die nu gearresteerd zijn) en Parole Armate (een van hen is gearresteerd, de ander staat onder onderzoek) zijn ook binnengevallen.

Een aantal updates over de “operatie durf”

Informa-azione ontvangt en brengt en over:

13 juni: In de context van de operatie “durf”, die resulteerde in arrestatiebevelen tegen tien kameraden vanochtend, willen we de invallen melden in de huizen van drie kameraden in Napels en één in Spigno Saturnia (Latina). De ROS agenten hebben beslag gelegd op computers, harde schijven, usb drives, mobiele telefoons, brochures, maandelijkse publicaties, pamfletten, en brieven aan/van gevangenen. Ook zijn er twee huiszoekingen uitgevoerd bij twee kameraden in de Lecce provincie, waar brieven en één computer in beslag zijn genomen. In Rome is de woning van een kameraad doorzocht door de smeris, die beslag heeft gelegd op verschillende digitale en geprinte materialen.

14 juni: Door het eerste nieuws dat ons bereikte, weten we nu dat Sergio Maria Stefani vastgehouden wordt in de Regina Coeli gevangenis (Rome) en dat Katia Di Stefano vastzit in Rebibbia (Rome), en dat deze twee de verdedigings advocaat niet kunnen zien voor het verhoor, dat zal plaatsvinden op vrijdag (15/6).

Alessandro Settepani zit vast in de Perugia gevangenis, en zijn ontmoeting met de verdedigings advocaat is bevestigd.

Paola Francesca Iozzi zit ook in de Perugia gevangenis, en Giulia Marziale wordt vastgehouden in de gevangenis van Teramo.

Allen zitten in isolatie en kunnen geen correspondentie ontvangen.

Nieuwe update (14/6): In de gevangenis van Perugia, zijn Alessandro en Paola reeds verhoord, hebben hun advocaten gezien, en kunnen nu brieven ontvangen. Dit is hun huidige adres: Alessandro Settepani & Paola Francesca Iozzi, casa circondariale Capanne, via Pievaiola 252, 06132 Perugia, Italia/Italy.

Sergio en Katia, opgesloten in de gevangenissen Regina Coeli en Rebibbia, zullen morgen (15/6) verhoord worden, wanneer zij een verdedigings advocaat zullen zien; ondertussen kunnen zij geen correspondentie ontvangen. Ook Giulia, opgesloten in Teramo, is nog steeds niet verhoord.

Ze zitten allen op de isolatie afdeling. Meer nieuws zal volgen, wanneer er iets bekend is.

Meer updates over de “operatie durf”; berichten over  politie invallen; alle gevangenis adressen Continue reading Anti-terroristische “operatie durf”: Arrestaties en huiszoekingen in Italië