In de namiddag van de 27ste juni, doorbrak een groep van een dertigtal internationalistische kameraden kort de rust in de wijk Brugse Poort in Gent.

De niet aangevraagde en strijdbare betoging verspreidde een boodschap van actieve solidariteit met de opstanden in Turkije en Brazilië. Tijdens de korte demo blokkeerden de kameraden een rijvak van de hoofdstraat van de wijk, terwijl ze de aandacht trokken met een spandoek (ISYANCILARLA DAYANISMA, solidair met de turkse opstand), flyers, vuurwerk en door het roepen van slogans voor de revolte.

Op het einde van de betoging verscheen er een combi met twee geüniformeerden. Eén van de twee achtte zich in staat om de enthousiaste solidairen op zijn eentje tegen te houden. Na wat geduw en getrek werd het sujet in kwestie agressief en eindigde hij op het asfalt, onder de klappen van de kameraden.

Hierna ging de groep uit elkaar. In de zoekactie die hierop volgde pakte de politie 4 personen op, die in de vroege ochtend werden vrijgelaten.

Tekst van de flyer:

Solidariteit met de opstandelingen in Turkije en elders!

Turkije staat al enkele weken in vuur en vlam. Wat begon als een protest tegen een winkelcentrum in het Gezi park breidde zich al snel uit naar een groot gevecht tegen de macht. Duizenden mensen kwamen in Istanboel op straat, wierpen barricades op, gingen de confrontatie aan met de politie en vielen symbolen van de regering en het systeem aan. Ook in andere steden deed het verlangen naar vrijheid de vlam in de pan slaan: tegen de rechts-religieuze regering Erdogan met haar conservatieve wetten, tegen de mega bouwprojecten en het verdwijnen van volkswijken, tegen de dagelijkse kapitalistische miserie, tegen de macht die controle wil over elk aspect van het leven!

In Brazilië (São Paulo) begon het met protesten tegen de verhoging van de bustarieven. Al snel ontplofte ook daar de boel en vielen de maskers van de sociaaldemocratische machthebbers af. De woede van de opstandelingen keert zich tegen de politie (die slaafse honden van het systeem), de banken (symbolen van het kapitalisme), de politieke partijen, de wereldbeker voetbal en haar infrastructuren (die zorgen voor meer politie, meer controle en voor het verdwijnen van arme wijken). Ook in Brazilië verspreidde het vuur van de opstand zich naar andere steden.

Of het nu in Turkije, Brazilië, Egypte, Griekenland of Stockholm is; wanneer mensen de moed hebben hun onderdrukkers direct aan te vallen, zijn wij solidair! Al deze voorbeelden tonen ons twee dingen: dat revolutie een mogelijkheid is, en dat revoluties een internationaal karakter hebben. De opstanden spreken ons aan en inspireren ons, het verlangen naar vrijheid kent geen grenzen.

Dus waarom ook hier niet het vuur aan de lont leggen? In onze eigen omgeving beginnen vechten tegen alles wat ons onderdrukt en miserie in stand houdt?

Moed aan de rebellen hier en ginder!!!

enkele anarchisten