In de namiddag van de 27ste juni, doorbrak een groep van een dertigtal internationalistische kameraden kort de rust in de wijk Brugse Poort in Gent.
De niet aangevraagde en strijdbare betoging verspreidde een boodschap van actieve solidariteit met de opstanden in Turkije en Brazilië. Tijdens de korte demo blokkeerden de kameraden een rijvak van de hoofdstraat van de wijk, terwijl ze de aandacht trokken met een spandoek (ISYANCILARLA DAYANISMA, solidair met de turkse opstand), flyers, vuurwerk en door het roepen van slogans voor de revolte.
Op het einde van de betoging verscheen er een combi met twee geüniformeerden. Eén van de twee achtte zich in staat om de enthousiaste solidairen op zijn eentje tegen te houden. Na wat geduw en getrek werd het sujet in kwestie agressief en eindigde hij op het asfalt, onder de klappen van de kameraden.
Hierna ging de groep uit elkaar. In de zoekactie die hierop volgde pakte de politie 4 personen op, die in de vroege ochtend werden vrijgelaten.
Tekst van de flyer:
Solidariteit met de opstandelingen in Turkije en elders!
Turkije staat al enkele weken in vuur en vlam. Wat begon als een protest tegen een winkelcentrum in het Gezi park breidde zich al snel uit naar een groot gevecht tegen de macht. Duizenden mensen kwamen in Istanboel op straat, wierpen barricades op, gingen de confrontatie aan met de politie en vielen symbolen van de regering en het systeem aan. Ook in andere steden deed het verlangen naar vrijheid de vlam in de pan slaan: tegen de rechts-religieuze regering Erdogan met haar conservatieve wetten, tegen de mega bouwprojecten en het verdwijnen van volkswijken, tegen de dagelijkse kapitalistische miserie, tegen de macht die controle wil over elk aspect van het leven!
In Brazilië (São Paulo) begon het met protesten tegen de verhoging van de bustarieven. Al snel ontplofte ook daar de boel en vielen de maskers van de sociaaldemocratische machthebbers af. De woede van de opstandelingen keert zich tegen de politie (die slaafse honden van het systeem), de banken (symbolen van het kapitalisme), de politieke partijen, de wereldbeker voetbal en haar infrastructuren (die zorgen voor meer politie, meer controle en voor het verdwijnen van arme wijken). Ook in Brazilië verspreidde het vuur van de opstand zich naar andere steden.
Of het nu in Turkije, Brazilië, Egypte, Griekenland of Stockholm is; wanneer mensen de moed hebben hun onderdrukkers direct aan te vallen, zijn wij solidair! Al deze voorbeelden tonen ons twee dingen: dat revolutie een mogelijkheid is, en dat revoluties een internationaal karakter hebben. De opstanden spreken ons aan en inspireren ons, het verlangen naar vrijheid kent geen grenzen.
Dus waarom ook hier niet het vuur aan de lont leggen? In onze eigen omgeving beginnen vechten tegen alles wat ons onderdrukt en miserie in stand houdt?
In het kader van een dagelijkse strijd tegen het bestaande en met het oog op de verspreiding van feitelijke solidariteit met anarchistische gevangenen in de Griekse kerkers, zullen leden van Contra Info (contra-informatie vertalings netwerk) een infotour langs een reeks van verschillende Europese steden doen.
We willen door middel van deze bijeenkomsten van de gelegenheid gebruiken om de antagonistische infrastructuur van contra-informatie te versterken en uit te breiden. Om de gebaren van solidariteit met onze broeders en zusters achter de tralies te vermenigvuldigen en directe actie en subversieve praktijk te bevorderen.
Op vrijdag de 12 april 2013 zullen we elkaar treffen in Joe’s Garage in Amsterdam. Er zal veganistisch eten zijn om 19:00 en rond 20:00 willen we beginnen met praten. We kijken uit naar jouw aanwezigheid en nodigen je uit je verhaal te delen met betrekking tot het vinden van gemeenschappelijk perspectief naar de vernietiging van alle gevangenissen en het systeem dat hen in stand houdt.
Blijf op de hoogte voor evenementen in andere Europese steden.
SOLIDARITEIT MET ANARCHISTISCHE GEVANGENEN OVER DE HELE WERELD!
In Griekenland zijn in de afgelopen maanden meerdere kraakpanden aangevallen door de staat. Zie hier als pdf een verzameling teksten, nieuwsverslagen en opeisingen. Op de eerste pagina een kleine analyse van de situatie in Griekenland.
TOTALE SOLIDARITEIT
TOTALE MEDEPLICHTIGHEID
LANG LEVE DE ANARCHIE
Op donderdag 20 december 2012 heeft Nikos Stavrakakis, president van de POSDEP (de zogenaamde Pan-Hellinistische Federatie van Universitaire Professoren/Onderzoekers Vereniging), een jankerig statement naar buiten gebracht over het geweld dat recent in Griekse faculteiten heeft plaatsgevonden. Hierin vragend aan de staat om de universiteiten schoon te vegen van elke bezette ruimte en om Indymedia Athene te verwijderen. Deze statements werden gemaakt onder het mom van twee incidenten op de Nationale Technische Universiteit van Athene (Metsovio) en de Aristoteles Universiteit van Thessaloniki (Aristotelio). Incidenten die niet met elkaar verbonden waren en duidelijk geen relatie in wat voor een vorm dan ook hadden met het administratieve van Indymedia Athene.
Deze statements zijn vervolgens vulgair gereproduceerd door de media op bijvoorbeeld televisie als massa-misleiding, welke spectaculaire titels gebruiten als ‘terrorisme in de faculteiten’ en de werkelijke feiten verdraaiden. Elke avond verkoopt dezelfde mainstream-media angst aan de samenleving, likken ze de laarzen van de Staat en steunen ze de bazen en hun plannen.
De president van de POSDEP representeerd een groep conservatieve universiteitsprofessoren welke mooi klinkende woorden gebruiken als ‘democratie’ en maken zichzelf vervolgens belachelijk door geweld te veroordelen, waar deze ook vandaan komt. Dit terwijl ze op het zelfde moment de geweldadige onruiming van zelfgeorganiseerde ruimten eisen, het gewelddadig de mond snoeren van elke kritische stem tegen het establishement dat zij steuenen, zoals de stem van Indymedia Athene, ze hiermee op tot de geweldadige onderdrukking van elke vorm van protest en mobilisatie, van werkers of studenten, eb de gewelddadige eliminatie van de mogelijkheid van enige vorm van strijd. Ze willen hun droom van universitaire industriën met gehoorzame burgers tot werkelijkheid maken met de invoering met hun nieuwe voorstel. Maar de POSDEP vergeet hierbij de spreken over de arbeidsrechten van de werknemers in dienst van de Aristeles Universiteit van Thessaloniki en hun recente arbeidsconflict.
Daarbij tonen de POSDEP statements direct en exclusief gericht tegen Indymedia Athene een schokkende overeenkomst met vergelijkbare gestelde vragen door de Gouden Dageraad (Chrissi Avgi), de neo-Nazis in het Griekse parlement. De POSDEP delegatie kunnen zichzelf camofleren met een masker van vredelievende democraten maar hun woorden zijn in essentie geijk: de essentie van totalitarisme en het verdrukken van elke vrije expressie.
We zijn niet verbaasd over de ongebreidelde aanval op Indymedia Athene en zelfgeorganiseerde bezette ruimtes. Dit is precies de periode waarin de aanvallen door de macht, tegen iedereen die zich tegen hen verzet en vecht, zich ontrold. De hovelingen van de macht komen nu bovendrijven en roeren zich.
Indymedia Athene is onderdeel van zij die vechten en zich verzetten tegen de frontale aanvallen van Staat en Kapitaal. Hierom geeft een stem aan zij die geen stem hebben en vecht het tegen de lelijkheid van het kapitalisme.
Solidariteit met de zelfgeorganiseerde bezette ruimten binnen en buiten de academische faculteiten. Solidaritiet met de strijd van de werkers in de Aristoteles Universiteit van Thessaloniki en elders.
Indymedia Athe zal alleen gesloten worden als het einde van de wereld nabij is.
Een tekst van een anti-gevangenis poster die in veel Duitse steden werd geplakt:
Oudejaarsnacht naar de gevangenissen!
Overal naar de deportatie en detentie centra!
Lawaaidemo’s houden bij de bajessen is een voortdurende traditie in veel plekken op de wereld, om degenen die gevangen zijn door de staat te herinneren. Het is een manier om solidariteit met de gevangenen te uiten.
Voor de gevangenissen en deportatiecentra, waar mensen worden opgesloten die wachten op hun deportatie, die geen of de verkeerde papieren hebben. We komen samen om de eenzaamheid en isolatie te verbreken.
Dit gevangenissysteem valt niet te hervormen omdat het hele bestaan ervan fout is. Hier en overal. Het vormt geen “betere mensen”, en lost geen sociale conflicten op. Het heersende systeem van rivaliteit en onrecht sluit mensen op en deporteert ze. Aan de ene kant om zichzelf te verlossen van al het “problematische”, aan de andere kant om hen die wanhopig naar vrijheid zoeken bang te maken.
Of mensen nu gevangen worden gehouden omdat ze stelen of privaat eigendom slopen, niet betaalden voor openbaar vervoer, of dat ze gevlucht zijn voor vervolging in hun thuisland- het is allemaal gebaseerd op hetzelfde: de bestaande wereld, gedefinieerd door de heersende normen die ons vertellen wat goed en slecht is, wat beschermd moet worden en wat bestraft moet worden.Wetten en regels die door enkelen gemaakt zijn maar waarvoor iedereen moet buigen. Deze logica van straf en opsluiting moet kapot gemaakt worden.Voor ons is het slopen van alle gevangenissen alleen mogelijk in een proces welke de heersende voorwaarden omverwerpt, om een wereld te creëren zonder uitbuiting en onderdrukking.
Waar je ook bent, ontmoet elkaar op oudejaarsavond bij de gevangenissen, om lawaai te maken en een idee te geven van een wereld zonder overheersing. We willen onze solidariteit en wederzijdse hulp gebruiken om de muren steen voor steen af te breken.
We willen een wereld zonder muren en grenzen.
We zullen samen vechten: tot iedereen vrij is!
Sociale revolutie is geen geschiedenis, het is het heden en toekomst van de wereld.
Betreffende de oproep voor internationale solidariteit en actie
Als assemblée voor de Revolutionary Struggle-rechtszaak en in voortzetting van solidariteitsacties voor hetzelfde doel, kondigen we een open oproep aan voor een solidariteitscampagne op zowel lokaal als op internationaal niveau op 22, 23 en 24 november 2012.
We hebben besloten om de muur van stilte rond de Revolutionaire Strijd zaak te verbreken, en te tonen dat de kameraden die momenteel aangeklaagd worden niet alleen zijn; dat de RS-zaak ieders zaak is met betrekking tot de essentie van de strijd zelf. Wij roepen daarom kameraden uit de hele wereld op om hun actie bij te dragen en hun eigen boodschap van solidariteit en strijd te sturen.
Ons doel is om het dynamische verzet te op z’n kop te zetten door een revolutionair perspectief. Ons doel is om de strijd voor de omverwerping van al het bestaande uit te breiden, de historische noodzaak en het belang in het heden hiervan zich tonende in de toekomst, alsmede onze feitelijke solidariteit met de kameraden te tonen.
De driedaagse internationale oproep tot solidariteit, contra-informatie en actie voor de RS-zaak maakt deel uit van en zet de sociale klasse oorlog voort gericht op subversie en revolutie. Dit is hoe we de RS-zaak waarnemen en hoe het kan worden opgenomen als historisch geheel.
Achtergrondinformatie over de Revolutionaire Strijd zaak
Op 10 maart 2010 werd de anarchistische kameraad Lambros Foundas vermoord na een gewapende vechtpartij met de politie. Dat waren de dagen dat Griekenland voor het eerst werd onderworpen aan de verstikkende controle van het IMF/ECB/EU-trojka. Dat waren de dagen dat Lambros Foundas, lid van de Revolutionaire Strijd groep, zijn leven verloor in een vuurgevecht met de politie. Dit gebeurde tijdens een voorbereidende actie gericht tegen de politieke en economische elite die de planeet verwoest, plundert en het menselijk leven naar de bodem degradeert.
Na een maand en te midden in een klimaat van terreur-hysterie deed de politie in april 2010 preventieve aanhoudingen om de Revolutionary Struggle-groep te ontmantelen. Ook werden de anarchisten Kostas Gournas, Nikos Maziotis en Pola Roupa – die politieke verantwoordelijkheid namen voor hun participatie in de organisatie – gearresteerd.
Tegelijkertijd werden anarchisten Vaggelis Stathopoulos, Christoforos Kortesis en Sarantos Nikitopoulos gevangen genomen en naar de gevangenis gestuurd. De laatste drie ontkennen elke betrokkenheid bij de organisatie sinds hun arrestatie en verklaarden dat hun vervolging oorzaak vindt in hun jarenlange betrokkenheid bij subversieve projecten, hun politieke aansluiting bij de anarchistische/anti-autoritaire ruimte, en hun kameraadschappelijke relaties.
Kostas Katsenos is ook belast met de deelname aan de groep en sinds de periode van deze opsluitingen was er tevens een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd.
Het systeem wilde een beslissende slag toe brengen aan de organisatie; achtten de Revolutionary Struggle-groep als een bedreiging: daarom breidde zij hun offensief uit door uitvoering van de eerder genoemde arrestaties om zo een breder deel van de subversieve beweging te verpletteren.
Na zes maanden, en in het kader van de uitbreiding van dit repressieve offensief, werden tientallen kameraden uit het anarchistische/anti-autoritaire milieu opgeroepen om te getuigen en ondergingen, samen met vrienden en familieleden van de zes gevangen anarchisten, ondervragingen.
De wraakzucht van repressiemechanismen werd nog maar eens bewezen toen de Staat zo ver ging dat ze Marie Beraha – echtgenoot van Kostas Gournas – beschuldigden van deelname in de groep. Deze vervolging is een puur wraakzuchtige daad tegen Kostas Gournas in een poging om zijn strijdvaardige houding te beteugelen.
Op 5 oktober 2011 ging het proces van start in de speciale rechtbank, in een gesloten kamer, van de Koridallos gevangenis zonder enige publiciteit. Terwijl de massamedia altijd leek te popelen om het repressieve offensief en staatspropaganda te helpen, zwijgen ze tegenwoordig – in een provocerende wijze en onder een politiek mandaat – over alles wat met de gerechtelijke procedure van de RS-zaak te maken heeft.
Aan de ene kant is het regime bezig met een proces tegen zijn politieke tegenstanders en wil het berichten van strijd verstikken en haar betekenis vervormen. Aan de andere kant hebben de drie kameraden, die de politieke verantwoordelijkheid voor hun deelname aan de organisatie namen, haar acties en politieke plan verdedigd. Op hetzelfde moment, door hun statements in de rechtbank, hebben alle verdachten de zaak veranderd in een hard verwijt naar politiek-economische systeem van verscheurdheid en uitbuiting, waarbij de aard van de wetten en specifieke behandelingen die worden toegepast tegen degenen die de kracht hebben om weerstand te bieden werden blootgelegd.
Benadrukt moet worden dat geen van de verdachte kameraden momenteel gevangen zitten. Vaggelis Stathopoulos, Sarantos Nikitopoulos en Chistoforos Kortesis werden na 12 maanden voorhechtenis weer vrijgelaten. Kostas Katsenos gaf zichzelf aan bij de autoriteiten bij het begin van het proces en werd zes maanden gevangen gehouden voordat hij werd vrijgelaten. Revolutionary Struggle-leden Kostas Gournas, Nikos Maziotis en Pola Roupa werden vrijgelaten uit de gevangenis na 18 maanden toen de maximale duur van de voorlopige hechtenis was verstreken.
Nikos Maziotis en Pola Roupa zijn vandaag de dag op vrije voeten en nemen niet langer meer deel aan de gerechtelijke procedures.
Terwijl we dit schrijven is het proces in het stadium van afname van de getuigenissen van de verdediging. Alle getuigen ter verdediging van Revolutionary Struggle-leden K. Gournas, N. Maziotis en P. Roupa hebben hun verklaringen gegeven in de rechtbank. In het bijzonder hebben kameraden uit Griekenland en het buitenland het belang van de Revolutionary Struggle-groep in politieke en historische termen onderschreven en de gewapende strijd en andere revolutionaire ondernemingen verdedigd. In de komende dagen zal de rechtbank getuigverklaringen voor de verdediging van V. Stathopoulos, K. Katsenos, S. Nikitopoulos, Ch. Kortesis en M. Beraha horen. Zij ontkennen hun deelname aan de organisatie, maar tonen toch het belang van de strijd en de noodzaak om verzet te bieden.
Er wordt geschat dat tijdens de dagen van deze internationale oproep – eind november – de verdachten in het proces waarschijnlijk hun verklaringen naar buiten brengen. De boodschappen van solidariteit en verzet van kameraden van over de hele wereld worden als zeer belangrijk beschouwd. Kameraden die op hun eigen manier kunnen tonen dat de verdachte kameraden niet alleen zijn en dat de strijd voor de omverwerping van deze wereld altijd tijdloos zal zijn.
De RS zaak gezien vanuit de sociale, economische en politieke situatie in Griekenland
Om alle aspecten en de betekenis van de RS-zaak te begrijpen, moeten we de specifieke historische, sociale en politieke context in overweging nemen, waarin de Staat wordt afgeschermd door vervolgingen, arrestaties, opsluitingen, bijzondere wetgeving en speciale rechtbanken.
De RS-zaak vindt plaats op een moment dat het regime zichzelf in een structurele crisis bevindt en democratische façades ingestort zijn. De felheid waarmee het hedendaagse regime ons leven beheerst heeft weinig te benijden kijkend naar dictaturen van het verleden. De brute uitbuiting en de uitgebreide controle over ons leven worden voorgesteld als de enige uitweg uit de crisis. Dit laat natuurlijk het systeem dat de crisis gemaakt, opgelegd en uitgebreid heeft over alle terreinen van het persoonlijke en maatschappelijke leven, ongedeerd.
Daarom vereist het regime van vandaag de politieke uitroeiing en politieke uitsluiting van hen die er tegen vechten en voor de omverwerping ervan werken. Het doel van revolutionaire perspectief en omverwerping van het regime wordt objectief relevant in deze tijd van schuldencrisis in Griekenland. Het systeem probeert de dynamiek en pluriformiteit van de strijd te stoppen en de mond te snoeren. Het concept van solidariteit wordt aangevallen en onderworpen aan proeven.
Een paar woorden over de internationale setting
Afgezien van de bijzondere kenmerken van Griekenland in een periode van crisis, zou het een vergissing zijn om de RS-zaak te beschouwen als een omstandigheid die geïsoleerd is van de internationale setting. De crisis komt niet uit het niets; het ligt in het hart van het mondiale kapitalistische systeem, op de wijze van bestuur en economische uitbuiting opgedrongen door de heersers van deze wereld. We weten heel goed dat deze wereld nooit in vrijheid gegeven is aan degenen die zich dynamisch verzetten tegen deze plannen; dat de strijd voor menselijke en sociale bevrijding altijd al een ruwe weg is; dat de relaties tussen strijders onderling grote waarde hebben en een belangrijk onderdeel van de strijd zijn. Laat strijders over de hele wereld weten dat ze niet alleen zijn. Laat de heersers weten dat noodwetten, speciale rechtbanken en opsluiting regimes niet de essentie van de strijd zelf kunnen stoppen.
Tegen bijzondere wetten, speciale rechtbanken en bijzondere voorwaarden van detentie
Solidariteit met degenen die terecht te staan in de Revolutionaire Strijd zaak
Solidariteit met strijders over de hele wereld en allen die worden vervolgd voor hun subversieve acties.
Wij vergeten noch vergeven Eeuwige eer aan anarchistische kameraad Lambros Foundas, lid van Revolutionary Struggle
Onze harten kloppen voor vrijheid. Wanneer we naar Griekenland kijken, waar duizenden mensen elke keer nog intenser in opstand komen tegen de staat, kapitaal, bezuinigingen, uitbuiting en onderdrukking en hun woede laten zien, kloppen onze harten nog sneller. In solidariteit met degenen in opstand, willen wij deelnemen en de opstand hier, in het nagenoeg gepacificeerde territorium van het kapitalisme, verspreiden.
Wij staan vol passie voor een vrije en solidaire wereld waarin iedereen zijn/haar eigen leven bepaalt en geld geen rol speelt als het om (basis)behoeften gaat.
In diepe ontkenning van het heersende systeem van geld, privileges en autoriteit, hebben we onze woede geuit tegen de ruiten van een ?Commerz? bank en een geldautomaat in de stad Bielefeld in de nacht van 17 Februari.
Wanneer je vecht tegen de staat, wanneer je vecht voor vrijheid en een betere wereld, dan is er altijd een kans dat je wordt opgesloten. En ik ben al 15 jaar lang, onder zeer slechte omstandigheden opgesloten. In deze 15 jaar heb ik 10 jaar, vanwege veiligheidsredenen, in isolatie doorgebracht. Ik ben in 1996 gearresteerd en sinds 2007 ben ik pas toegelaten tot de gewone gevangenispopulatie.
In oktober 1996 ben ik gearresteerd na een bankoverval waarbij ik geld probeerde te vergaren voor verschillende, legale en illegale linkse projecten. Ik werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 11,5 jaar met preventieve detentie. Preventieve detentie (Sicherungsverwahrung) is een Duitse wet uit 1933 en deze wet stamt uit de nazi-tijd. Het is een wet die de overheid in staat stelt geeft om mij levenslang op te kunnen sluiten of totdat ik, in hun ogen, geen gevaar meer kan zijn voor de publieke veiligheid.
Maar ik heb altijd teruggevochten toen ze mij, meer dan 10 jaar in een isoleercel wierpen. Ik weiger dan ook om mee te werken met de autoriteiten en ik accepteer geen gedwongen werkzaamheden in detentie. Om deze redenen vond een gerechtshof in 2009 het niet nodig om mij vrij te laten.
In 2013 heb ik mijn straf erop zitten en dan zal ik naar een andere extra beveiligde gevangenis overgebracht worden om mijn preventieve detentie uit te zitten. Deze preventieve detentie zou eigenlijk in 2008 in gaan maar ik heb, de afgelopen 10 jaar, meerdere veroordelingen gekregen wegens het uitschelden en het oneerbiedig bejegenen van rechters, politici en gevangenispersoneel. Dit heeft mij, en dit is echt geen grap, 5,5 jaar celstraf opgeleverd.
Tijdens de overval is er niemand gedood of gewond geraakt. Wel zijn er trauma’s opgelopen door het gijzelen van bankpersoneel. Hier moeten we onze ogen niet voor sluiten, maar het is wel meer dan 15 jaar geleden gebeurd. Ik weet niet hoelang de staat mij in zijn kooien wil houden maar ik weiger pertinent om met hen mee te werken. Niet met het gevangenispersoneel, niet met de rechtbanken, niet met de psychologen die ze op me af sturen, met niemand die mij van staatswege benaderd.
Ik denk dat de kans dat het gerechtshof mij, binnen nu en vijf jaar, vrijlaat erg klein is. Maar als mensen van buiten de gevangenis de ministerpresident van het gerechtshof laat zien dat er een sterke beweging is en steun aan mijn situatie, dan heb ik misschien een kleine kans om wel vrijgelaten te worden.
Ik zou het erg op prijs stellen als jullie het gerechtshof willen schrijven en hen dringend willen verzoeken om mij vrij te laten…
Ministerpräsident
Herr Kretschmann
Staatsministerium
Richard Wagner Str.15
D 70184 Stuttgart
Duitsland / Deutschland
